Katedra Santa Maria del Fiore we Florencji

10.5.17

Katedra Santa Maria del Fiore we Florencji

Gdyby ta monumentalna budowla, która u większości osób patrzących na nią po raz pierwszy niewątpliwie zapiera dech w piersiach, stała w takim wyeksponowanym miejscu jak katedra w Pizie  /tutaj/ - to już sam fakt jej istnienia byłby chyba jednym z cudów tego świata.

Szczerze mówiąc nie mogłam się doczekać momentu, kiedy stanę twarzą w twarz z jedną z najpiękniejszych i najbardziej spektakularnych dzieł, stworzonych przez wybitnych artystów na przełomie kilku stuleci. 
Idąc w kierunku Piazza del Duomo zadaję sobie  pytanie i zastanawiam się nad jednym faktem - rozczaruję się, czy też zachwycę? 
Jak myślicie?

Muszę dodać, że zdjęcia nawet w połowie nie oddają jej wielkości, majestatu oraz piękna tej monumentalnej florenckiej Katedry.

Legenda głosi, że Santa Maria del Fiore /katedra Matki Boskiej kwietnej/ stoi w miejscu, gdzie kiedyś rozciągała się łąka z ogromnymi połaciami kwiatów, a  Florencja przez długi czas nazywana była miastem kwiatów.

Jeśli chodzi o katedrę, jej budowę rozpoczął już w  1269 r. wybitny rzeźbiarz i architekt Arnolfo di Cambio. Wiadomo, że budowa ciągnęła się latami, więc artyści nie dożywali momentu ukończenia swoich dzieł. Kolejnym twórcą był Giotto. Jak się okazało największą trudnością na jaką napotykali konstruktorzy tej gigantycznej budowli było wzniesienie i zaprojektowanie jej kopuły. 

Oj nagłówkowali się oni wszyscy niemało. 

Gdy był już gotowy ośmioboczny bęben /tambur/, na którym miała spocząć potężna czasza, pojawił się poważny problem. Okazało się, że kopuła jest zbyt wielka i nie da się jej wznosić przy pomocy tradycyjnych rusztowań. Powiadano, że w całej Toskanii zabrakłoby lasów do ich budowy.

Poszukując nowych rozwiązań w 1418 r. rozpisano konkurs na projekt, a jego zwycięzcą został Filippo Brunelleschi, znany dotąd jako złotnik i rzeźbiarz.  Już w trakcie prac okazało się, że jako członek cechu złotników Brunelleschi nie ma uprawnień do prowadzenia robót budowlanych, więc artysta trafił do więzienia.

Na szczęście przyjęto go szybko do cechu murarzy, co pozwoliło odzyskać mu wolność i kontynuować prace. Kto wie jak potoczyłyby się dalsze losy florenckiej kopuły, gdyby jej twórca nie mógł dokończyć swojego projektu. Być może do dzisiaj Katedra byłaby jej pozbawiona.

Kopuła ma 107 metrów wysokości oraz 45,5 m. rozpiętości!

Latarnię na szczycie ukończono 15 lat po śmierci Brunelleschiego - w 1461 r. 

Wnętrze Katedry mimo  gigantycznej wysokości ma bardzo wyważone proporcje.  Co prawda nie robi ono aż tak spektakularnego wrażenia jak jej cześć zewnętrzna, ale... malowidła umieszczone na samym szczycie kopuły są po prostu przepiękne. Przedstawiają oczywiście sceny biblijne, a większość przybywających tutaj osób, praktycznie cały czas unosi głowę do góry, żeby móc je podziwiać.

 

Będąc we Florencji nie można przegapić okazji wspięcia się po 414 schodach prowadzących na katedralną Kampanillę. Jej budowę zainicjował w 1334 r. Giotto di Bondone i jest to jedyna znana praca architektoniczna tego sławnego malarza. Wieża ma 85 m. wysokości i pokryta jest wielobarwną dekoracją geometryczną, typową dla średniowiecznej architektury toskańskiej.

Z dzwonnicy roztaczają się bardzo ładne widoki na całą Florencję, baptysterium oraz kopułę samej Katedry, której ogrom  jest jeszcze bardziej widoczny z tej odgórnej perspektywy.
Można również skorzystać z opcji wejścia na samą kopułę, ale kolejki są tutaj znacznie większe i nie ma możliwości sfotografowania jej z dalszej perspektywy.  
Jako, że moja kondycja ruchowa nie za bardzo na to pozwala - mój mąż podąża z misją honorową na szczyt dzwonnicy.

Baptysterium to najstarsza budowla we Florencji. Powstała w okresie wczesnochrześcijańskim na przełomie IV-VI wieku, niedaleko bram ówczesnego miasta - przed wejściem do znajdującej się tam dawniej katedry Santa Reparta. W XI-XIII wieku Baptysterium zostaje przebudowane w stylu romańskim uzyskując zachowany do dnia dzisiejszego wygląd. 
Na szczególną uwagę zasługują trzy pary drzwi z brązu, prowadzące do wnętrza Baptysterium. 
- drzwi południowe to dzieło Andrei Pisano. Ozdobione są scenami z życia Jana Chrzciciela oraz alegoriami cnót.
- twórcą drzwi południowych jest Lorenzo Ghiberti i zdobi je 20 scen z Nowego Testamentu.
- najbardziej znane są drzwi wschodnie. Zdobi je 10 scen ze Starego Testamentu oraz postacie biblijne i aryści żyjący w czasach twórcy.
Kiedy Michał Anioł zobaczył dzieło Ghibertiego stwierdził, że te drzwi są godne prowadzić człowieka do raju. Od tej pory zyskały taką  właśnie nazwę "Drzwi raju".

Wnętrze baptysterium zdobią piękne mozaiki pochodzące z XIII wieku. Centralną postacią jest Chrystus siedzący na tronie, a w sąsiednich polach umieszczone są sceny ze Starego i Nowego Testamentu. 

Bardzo podobają mi się dwudzielne, arkadowe okna umieszczone pomiędzy pilastrami. Powierzchnie ścian i posadzkę zdobią barwne płyty kamienne ułożone w geometryczne wzory. W tym baptysterium został ochrzczony Dante.

Jeszcze nie opuszczamy Florencji na stałe. Zabiorę Was do niej w kolejnych postach. 

Tymczasem życzę wszystkim moim stałym czytelnikom oraz nowym obserwatorom słonecznych i radosnych wiosennych dni, przesyłając do Was kwiaty kwitnącej magnolii z Krakowskiego Ogrodu Botanicznego:)

Włochy - Florencja, 03.03.2017