Jakie atrakcje oferuje lizbońska dzielnica Belem???

14.3.19

Jakie atrakcje oferuje lizbońska dzielnica Belem???

"Podróże to jedna z tych rzeczy na którą wydajemy pieniądze, 
a pomimo to stajemy się bogatsi"

Jednym zdaniem można by odpowiedzieć, że dzielnica Belem oferuje mnóstwo różnych atrakcji, ale wiadomą rzeczą jest,  że z fizycznego punktu widzenia nie sposób zobaczyć ich wszystkich - w trakcie jednego, nawet kilkudniowego pobytu. Dokonałam więc wstępnej weryfikacji i w moim przewodniku po Lizbonie zaznaczyłam trzy - według mojej oceny najważniejsze punkty: 
Klasztor Hieronimitów, Wieża Belem oraz Pomnik Odkrywców. 
Jest to tym bardziej sensowna opcja, że obiekty te  położone są blisko siebie, więc z jednego miejsca do drugiego można się w miarę szybko przemieszczać, a zapowiadana na dzisiaj słoneczna pogoda postanowiła z nas w maksymalny sposób zakpić i zamiast niegasnących promieni lizbońskiego słońca - na niebie panoszą się ciemne chmury, z których od czasu do czasu spada rzęsisty deszcz. 
Nie poddajemy się jednak łatwo i mimo niesprzyjających okoliczności pogodowych konsekwentnie wdrażamy nasze plany w życie:)
Czy wiecie, że Klasztor Hieronimitów został ufundowany z podatku od przypraw sprowadzanych z zamorskich kolonii? Inicjatorem tego pomysłu był król Portugalii - Manuel I.
W 1460 roku wybudowano tu niewielką kaplicę - pustelnię pod wezwaniem Matki Boskiej Betlejemskiej /Betlejem to Belem/. Ufundował ją Henryk Żeglarz - wuj ówczesnego króla Manuela I. W 1501 r. monarcha zdecydował się na miejscu małej kapliczki rozpocząć budowę klasztoru. Miało to być podziękowanie za udaną wyprawę Vasco da Gamy, która tutaj się rozpoczęła i tutaj szczęśliwie zakończyła.
Klasztor jest najdoskonalszym przykładem stylu manuelińskiego. Charakteryzuje się połączeniem elementów gotyku z motywami marynistycznymi i orientalnymi, co stanowi nawiązanie do XVI-wiecznych wypraw. 

Klasztor Hieronimitów w Belem to jedna z nielicznych budowli, która przetrwała trzęsienie ziemi w 1755 roku.  

Zaraz po wejściu do środka uwagę zwracają dwa grobowce, w których spoczywają portugalscy bohaterowie narodowi. Po prawej stronie znajduje się nagrobek poety Luisa de Camoesa, po lewej spoczywa Vasco da Gama. W głównej kaplicy można podziwiać nagrobki króla Manuela I oraz jego rodziny, w tym Henryka Żeglarza. 

Budowę krużganka przylegającego do klasztoru ukończono w 1544 roku. Budowla ukazuje niezwykły kunszt ówczesnych mistrzów kamieniarstwa. Całość wykonana z lokalnej odmiany piaskowca - szczególnie pięknie prezentuje się w popołudniowym słońcu.

No cóż w tej sytuacji pozostaje mi tylko bujna wyobraźnia:)

W 1983 r. klasztor został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. 

13 grudnia 2007 roku w jego krużgankach podpisano traktat lizboński.

W kompleksie budynków przyklasztornych znajduje się również Narodowe Muzeum Archeologii.

Nagrobek poety Luisa de Camoesa

Nagrobek Henryka Żeglarza

Nagrobek Vasco da Gamy

"Ręka Boga" której dotykali podróżnicy przed każdą większą wyprawą. 

A teraz maszerujemy w kierunku Pomnika Odkrywców będącego oryginalną laurką wystawioną na cześć portugalskich bohaterów epoki wielkich odkryć geograficznych. Pomnik przedstawia fragment statku gotowego do wypłynięcia w rejs. Na jego dziobie stoi Henryk Żeglarz, a pozostałą część załogi stanowią 33 postacie, wśród  których można zobaczyć króla Mauela I oraz odkrywcę drogi do Indii Vasco da Gamę. 
No i oczywiście my - przybysze z Polski, którzy mimo  bezlitosnego wiatru i zacinającego deszczu - na marmurowej mapie świata podążamy śladami słynnych podróżników:)
Jako prawdziwa dama wyjeżdżająca do Lizbony  postanowiłam ze sobą zabrać kapelusz:):):) Zgadnijcie ile razy go założyłam? Niestety tylko jeden jedyny raz lizboński wiatr okazał się dla mnie łaskawy, a poza tym wyczyniał ze mną co tylko chciał, a moje włosy przypominały wkurzoną lwicę:)

 

Pierwszy i zarazem ostatni występ w kapeluszu:)

Już na samym początku objęcia władzy król Manuel I wyprawił Vasco da Gamę  by ten odkrył drogę do Indii. Wyprawa zakończyła się sukcesem i otworzyła nową epokę w dziejach ludzkości. Manuel wybrał da Gamę na dowódcę wyprawy, a ciekawostką jest to, że wielki odkrywca nigdy wcześniej nie żeglował. 

Potem wyruszały kolejne wyprawy,  którymi kierował Vasco da Gama i odtąd systematycznie wysyłano armady, co zapewniło Portugalii regularny dopływ towarów z Afryki i ze Wschodu. 

Król Manuel stał się najbogatszym monarchą Europy, co z kolei z Lizbony uczyniło największe europejskie centrum handlowe. Vasco da Gama przywiózł z jednej z wypraw m.in. chińską porcelanę, a następnie na zamówienie Manuela, jako pierwszego europejskiego władcy wykonano porcelanę chińską z emblematami władcy. W ślad za królem całe zastawy stołowe ze swoimi herbami zamawiali panowie portugalscy.

Wielu władców stawało się lennikami króla Portugalii, innych przekonywano do tego siłą. Na zdobywanych ziemiach budowano fortece, w których na stałe stacjonowali Portugalczycy. Podbijane ziemie i ludy przechodziły ponadto na wiarę chrześcijańską, czym król Portugalski zaskarbiał sobie przychylność papieża. Niemniej jednak nikt wtedy nie mógł rywalizować z Portugalczykami w sztuce żeglowania.
Król był też amatorem muzyki i literatury. Wówczas też bardzo rozwinęła się sztuka azulejos. W kronikach czytamy, że wszędzie towarzyszyli mu grajkowie, którzy przygrywali królowi – zarówno podczas posiłków jak i audiencji czy polowań.

Jednym słowem włosy dęba stają:)

Głównym celem zainteresowań ludzi średniowiecza były Indie. Stamtąd właśnie przywożono do Europy korzenie, drogie kamienie, rzadkie gatunki drzew, bawełnę itp.

Pierwszym krajem, który przystąpił na wielką skalę do organizowania morskich wypraw, była Portugalia.

Ówczesny książę portugalski – Henryk Żeglarz, w celu wyłączenia muzułmańskich kupców z kontynentu Afrykańskiego, organizował w latach 1418-1420 wyprawy wzdłuż zachodnich brzegów afrykańskich. 

Henryk Żeglarz od roku 1417 był  został wielkim mistrzem Zakonu Rycerzy Chrystusa. Uważany jest za twórcę floty portugalskiej,  protektora żeglarzy oraz odkrywców. Jego przydomek nie był mu współczesny, otrzymał go kilkaset lat po swojej śmierci. Jego działalność zapoczątkowała ekspansję morską oraz erę wielkich odkryć geograficznych.

Dowodził osobiście wyprawami do Maroka, a następnie organizował wyprawy geograficzne wzdłuż Afryki, które doprowadziły do odkrycia Madery.
Ponadto wyprawy z inicjatywy Henryka Żeglarza doprowadziły również do okrycia Wysp Kanaryjskich. 

Będąc przy Pomniku Odkrywców grzechem byłoby nie wjechać windą na sam szczyt. Istnieje jednak obawa, że na samej górze urwie nam głowy - ale co się okazuje? Niesamowite! Tutaj w ogóle nie wieje, a widoki na okolicę są bezcenne. 
Kurcze, gdyby świeciło słońce, to dopiero byłoby widowisko:)
Szczególnie pięknie prezentuje się z tego miejsca "Róża wiatrów" i mapa świata z zaznaczonymi portugalskimi podbojami. Wykonana z mozaiki kolorowych marmurów, była podarkiem Republiki Południowej Afryki dla Portugalii. 
Na samym dole czynne jest również muzeum poświęcone historii, tradycji oraz rytuałom mającym miejsce na Czarnym Lądzie.

Wieża Belem

Klasztor Hieronimitów oraz Róża Wiatrów

Muzeum afrykańskie

Koszulka legendarnego portugalskiego piłkarza Eusebio

A teraz przed nami wyłania się piękna Wieża Belem, która podobnie jak klasztor Hieronimitów, powstała z inicjatywy króla Manuela I. W ciągu wieków pełniła funkcje obronne, była punktem celnym, placówką telegrafu i latarnią morską.

Budowla została oczywiście wzniesiona w stylu manuelińskim - stąd liczne zdobienia o charakterze orientalnym i marynistycznym, a ozdobne loggie przywodzą na myśl weneckie pałace. 

Na parterze pozostały otwory w posadzce, przez które osadzeni w XVIII i XIX wieku w wieży więźniowie polityczni wrzucani byli do fos, napełniających się wodą podczas przypływów. Okropieństwo!!!

Wieża ma pięć poziomów, a pomieszczenia wewnątrz są puste. Można wspiąć się na taras i spojrzeć na miasto z góry - ale w związku z tym, że ja patrzyłam już na Lizbonę z wyższej perspektywy darowałam sobie to wyjście. 

W południowo- zachodnim narożniku tarasu zobaczyć można rzeźbę nosorożca. Król Manuel I jako pierwszy sprowadził to zupełnie nieznane w Europie zwierze do swojego prywatnego ogrodu zoologicznego.

Wieża Belem również jest wpisana na listę UNESCO.

Myślę, że po tak intensywnym zwiedzaniu zasłużyliśmy sobie na małe co nieco:) 

Będąc w Lizbonie nie można przegapić wizyty w "Pastelaria de Belem" - w której wypiekane są pyszne babeczki.  Pewien reporter gazety  "Los Angeles Times" ochrzcił je  "Świętym Graalem portugalskich wypieków". Ciasteczka piecze się z wykorzystaniem starego przepisu zakonników z klasztoru Hieronimitów. 

Muszę przyznać, że babeczki są jednymi z lepszych rarytasów, jakie jadłam w Lizbonie. Kruche ciasto francuskie plus delikatna masa, przypominająca budyń śmietankowy, posypane cynamonem wprost rozpływają się w ustach:)

Mam nadzieję, że dotrwaliście do końca mojego przydługiego posta:)
Obiecuję, że kolejny wpis o Lizbonie będzie bardziej słoneczny:)
Serdecznie Was pozdrawiam:)

 Portugalia, Lizbona - marzec 2019