Praska Złota Jesień podziwiana ze Wzgórza Petrin

18.10.17

Praska Złota Jesień podziwiana ze Wzgórza Petrin

Zazwyczaj nie lubię patrzeć na innych ludzi z góry, ale jeśli chodzi o potraktowanie z dość wysokiej perspektywy jakiegoś miasta lub okolicy w której przebywam - uczucie wyższości jest jak najbardziej wskazane, a takie globalne  i kompleksowe spojrzenie na całość atrakcji jest bardzo przyjemne.

W Pradze można skorzystać z kilku możliwości "wspięcia się" lub wjechania na szczyt miasta, żeby nacieszyć oko jego wspaniałą panoramą.

Jedną z nich jest Wzgórze Petrin do którego można dotrzeć na piechotę /ok. 1 kilometr/ lub wjechać kolejką. My byliśmy zmuszeni do śmigania na nogach, ponieważ w marcu i październiku kolejka jest konserwowana. Na początku byłam troszkę zniesmaczona, ale z każdym krokiem ta "wysokogórska wspinaczka" stawała się coraz przyjemniejsza. 

Cudne widoki, pełna paleta przebarwiających się październikowych liści oraz przygrzewające słoneczko sprawiły, że Praska Złota Jesień prezentowała się w pełnej krasie. 
Jednak w początkowym etapie naszej  wędrówki wita nas dosyć przytłaczający i dołujący obraz dziwnych postaci zmierzających w naszym kierunku. Wychodzą z leśnych kęp niczym zjawy lub upiory. Nadzy, z wyprostowanymi rękami, smutkiem i beznadzieją na twarzy. Postacie są zdeformowane, pozbawione kończyn. 
Jest to pomnik Ofiar Komunizmu w Pradze, upamiętniający liczbę osób aresztowanych, zastrzelonych lub wywiezionych do więzień. To takie nieme świadectwo ludzkiej zbrodni na wzgórzu Petrin. 
Po chwili głębokiej refleksji kierujemy się ścieżką w górę miasta, a coraz piękniejsza panorama Pragi rekompensuje wcześniejsze przykre doznania.

Kolejka na wzgórze Petrin

Pomiędzy drzewami natknęliśmy się na trochę niecodzienną oraz mroczną galerię sztuki

Petřín to ulubione miejsce spacerowe prażan. Wzgórze to zajmuje rozległy obszar pełen ogrodów i parków. Jeszcze w XIX stuleciu jego stoki pokrywały winnice, zakładane i pielęgnowane od XII wieku. Przez wzgórze prowadzi bardzo atrakcyjny szlak widokowy, liczący około dwa kilometry. Można w tym miejscu bardzo miło spędzić czas, a każdy znajdzie dla siebie coś atrakcyjnego.

W 1891 roku odbywała się tutaj Jubileuszowa Wystawa Praska, podczas której wzgórze uzyskało wygląd obecny. Wówczas wybudowano kolejkę linową, wieżę widokową na wzór wieży Eiffla oraz Labirynt Luster.
Wieża widokowa na Petřínie (Petřínská rozhledna, Rozhledna na Petříné) otwarta jest dla zwiedzających codziennie między godziną 10.00 a 18.00. Wieża jest pomniejszoną kopią paryskiej wieży Eiffla. Ma 60 metrów wysokości i 299 schodów prowadzących na sam szczyt. 
Jeśli ktoś ma problemy z wychodzeniem do góry - może wjechać windą.
W sąsiedztwie wieży znajduje się Labirynt Luster (Bludiště na Petříné). Pierwotnie był to pawilon wystawowy Klubu Czeskich Turystów, powstały jako kopia średniowiecznej Bramy Wyszehradzkiej. Obecnie wewnątrz znajduje się labirynt ze zwierciadeł oraz diorama pokazująca walkę studentów praskich z wojskami szwedzkimi na moście Karola w 1648 roku. Labirynt czynny jest w godzinach od 10.00 do 18.00.
Na wzgórzu znajdują się również dwa kościoły i słynny Mur Głodowy (Hladová źed), wybudowany na zlecenie Karola IV w czternastym wieku. Według legendy wzniosła go biedota i bezrobotni, którzy dzięki tej pracy mogli zarobić na swoje utrzymanie. Prawda jest podobno  troszkę inna. Współcześni historycy są zgodni co do tego, że to nie miłosierdzie cesarza Karola IV było głównym argumentem skłaniającym go do wznoszenia muru. Cesarz pragnął raczej rozbudowania dzielnicy Mala Strana, ulokowanej u podnóża praskiego zamku.

Mur prowadzi do obserwatorium astronomicznego. Planetarium otworzone w 1928 roku posiada zabytkowy teleskop z początku dwudziestego wieku.

Petřín to idealne miejsce do podziwiania panoramy Hradczan oraz  Starego Miasta.

Labirynt luster

Praska Wieża Eiffla

Wzgórze zamkowe - Hradczany

Katedra św. Wita

Most Karola nad Wełtawą

Klasztor norbertanów na Strahowie

Mur Głodowy, zwany chlebowym

Po przekroczeniu bram Muru Głodowego wchodzę   do praskiego Ruzovego sadu /ogrodu różanego/, w którym posadzono około 8 tysięcy róż. Jest październik, więc niestety nie jest mi dane podziwiać spektaklu kwitnienia tych cudnych krzewów. Obecnie tylko pojedyncze egzemplarze prezentują swoje wdzięki zbliżającej się szybkimi krokami jesieni. Jest to bardzo przyjemne i spokojne miejsce. Można przysiąść na pobliskiej ławeczce, porozmyślać, pomarzyć lub wyciągnąć sztalugi i malować. 
W związku z tym, że należę do grupy wybitnych antytalentów malarskich,  w moim przypadku w grę wchodzi tylko i wyłącznie  wariant nr 1, a więc robię to co potrafię najlepiej, czyli siedzę i obserwuję ludzi, którzy takowy talent posiadają:) 

Wzdłuż alei ciągną się stacje drogi krzyżowej

Schodzimy z drugiej strony Wzgórza Petrin. Widoczki są również urocze:)

Dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze.
 Niech nadchodzące dni przyniosą Wam wiele radości 
w barwach Polskiej Złotej Jesieni:)

Czechy - Wzgórze Petrin,  09.10.2017