Magia wody w ogrodach Generalife - Alhambra

19.4.16

Magia wody w ogrodach Generalife - Alhambra

"Wszystko płynie"

Tymi słowami Heraklita 

z Efezu śmiało mogę rozpocząć dzisiejszy post. 

W alhambryjskich ogrodach Generalife woda odgrywa najważniejszą rolę. 

I chociaż krzewy, kwiaty oraz wszelka inna roślinność są tutaj perfekcyjnie i pięknie wkomponowane w otoczenie - to bez magii szemrzącej i płynącej wszędzie wody, ogród wiele by stracił na swojej atrakcyjności.

Arabska nazwa Generalife znaczy "rajski ogród"  i jest jak najbardziej adekwatna do tego miejsca. Labirynty alejek, ciągi ogrodów i dziedzińców z wodotryskami i fontannami, pawilony, tarasy i schody, kaskady - wszystko to sprawia, że spacerując tutaj, naprawdę można poczuć się jak w Raju.
Na Dziedzińcu Sułtanki przy sadzawce - Zoraya, o której pisałam w poprzednim poście spotykała się ze swym kochankiem. Nie ulega wątpliwości, że miejsce to sprzyjało miłosnym uniesieniom:)

Jednej rzeczy nie mogę sobie darować i bardzo żałuję, że nasz pobyt w tym miejscu nie przypadł na troszeczkę późniejszy okres. Zwróćcie uwagę, na róże. One dopiero teraz wypuszczają listki.  W ogrodach Generalife jest kilka, może nawet kilkadziesiąt tysięcy krzewów różanych. Skoro nawet teraz, kiedy nie kwitnie jeszcze większość roślin, jest tak pięknie - to czy wyobrażacie sobie co dzieje się potem? 

Może to i dobrze, że nie mogę być świadkiem tego spektaklu. Znając siebie i moje ogrodnicze zapędy, mój mąż miałby ogromne trudności, żeby mnie stąd wyciągnąć. Ja i tak chciałam do Alhambry przyjechać w kolejnym dniu.

Zastanawiam się ilu ogrodników pracuje w całym kompleksie ogrodowo-pałacowym. Przypuszczam, że aby ogarnąć cały ten gigantyczny teren - musi być ich co najmniej  kilkudziesięciu. Praktycznie na każdym kroku spotykaliśmy pracujących ludzi. Trudno się temu dziwić, skoro trzeba zająć się ogrodem zajmującym powierzchnię kilkudziesięciu hektarów.

Dla muzułmanów ogrody były prywatną przestrzenią, która miała oddziaływać na wszystkie zmysły. Ważnymi elementami otoczenia były aromatyczne zioła, jak bazylia czy mięta oraz kojący szum wody. 
Wewnętrzny dziedziniec /patio/ - przesycony aromatem roślin był schronieniem przed upałem i stanowił centrum islamskiego domu. 

Każda fala osadników przybywająca do Hiszpanii przynosiła ze sobą ulubione rośliny. Fenicjanie, Grecy i Rzymianie posadzili drzewa oliwne, palmy daktylowe i winorośl. Muzułmanie sprowadzili drzewa pomarańczowe oraz całe mnóstwo rodzimych ziół i kwiatów Azji. Odkrywanie nowych kontynentów również przysporzyło Hiszpanii botanicznego bogactwa: pelargonie pochodzą z południowej Afryki, mimozy z Australii, glicynie z Azji, a bugenwille z Ameryki Południowej.

Po odejściu mahometan, dominujący styl w ogrodach narzuciły renesansowe założenia włoskie - projektowane tak, by zachwycały proporcjami, stanem utrzymania, posągami i fontannami. 
Zwiedzane obecnie ogrody Generalife bardziej nawiązują stylem do ogrodów włoskich niż islamskich. 

Uzdolnieni technicznie Rzymianie doskonale wykorzystywali andaluzyjskie zasoby wodne, a budowane przez nich kanały i akwedukty uczyniły z tego regionu spichlerz całego imperium.
Ale dopiero muzułmanie, którzy zaadaptowali i udoskonalili starożytny system irygacji - potraktowali wodę jako element architektury ozdobnej. Fontanny, sadzawki, skomplikowane kanały /schody wodne/ szemrały kojąco, a latem pomagały obniżać temperaturę. 
Woda była ważnym symbolem - ogrody dzielono na cztery części kanałami reprezentującymi cztery rzeki życia.
Jakąkolwiek drogę wybierzemy w ogrodach Generalife - wszędzie słychać pluskanie i szemranie wody. 
Spędziliśmy w tym miejscu parę ładnych godzin i muszę przyznać, że czułam się potem, jak po najlepszej terapii wyciszająco-relaksacyjnej. 
Mogłabym tak  siedzieć bez końca. 

Z ogrodów Generalife, które usytuowane są po przeciwnej stronie kompleksu pałacowego, roztacza się piękny widok na Alhambrę oraz miasto Granadę.

Czasem jest tak, że będąc w jakimś miejscu - po zapoznaniu się z nim oraz wszystkimi jego atrakcjami i zabytkami - opuszczamy go bez szczególnych wyrzutów sumienia  ze świadomością, że być może nigdy więcej go nie zobaczymy. 
Są jednak w życiu również takie sytuacje, kiedy coś lub ktoś powoduje, że nie można ot tak sobie - zapomnieć i zostawić. 
Najchętniej chciałoby się tam,   jak najszybciej wrócić.




Tak właśnie było ze mną i Alhambrą - a konkretnie jej ogrodami.
Ledwo wyszliśmy za bramę, a ja już w kolejnym dniu chciałam przyjechać tutaj ponownie. 
No ale czy można się temu dziwić?
Przypuszczam, że każdy kto kiedykolwiek był w Alhambrze nie pozostał na nią obojętny i doskonale mnie rozumie. 

"Człowiek potrzebuje do życia ogrodów i bibliotek"

Cyceron

Alhambra /ogrody Generalife/
Granada, 03.03.2016 r.