Wiosenny spacerek oraz chwile refleksji w Czernej

12.4.17

Wiosenny spacerek oraz chwile refleksji w Czernej

Bardzo lubię odwiedzać Czerną - małą miejscowość położoną na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, oddaloną od Krakowa o około 30 km.  
Ze względu na piękno krajobrazu i walory przyrodnicze tereny te włączone zostały do obszaru chronionego Parku Krajobrazowego Dolinki Krakowskie, będące popularnym miejscem turystyki i rekreacji. Czerna leży w pobliżu rozległych lasów iglastych i mieszanych. 

W grudniu 2000 wieś została wyróżniona przez czytelników Gazety Krakowskiej jako wieś o wielkich walorach turystycznych i otrzymała prawo oficjalnego używania godła "Polska".

Szczególnie wiosną oraz wczesną jesienią jest tutaj niezwykle malowniczo, kiedy drzewa oraz krzewy przywdziewają swoje niezwykle intensywne barwy.
Zapraszam Was zatem na krótki, wiosenny spacer moimi ulubionymi ścieżkami.

Główną atrakcją miejscowości jest kompleks klasztorny ufundowany w roku 1629 przez Agnieszkę Firlejową - wojewodzinę krakowską, wdowę po Mikołaju Firleju.
Klasztor Karmelitów Bosych ma plan czworoboku o wymiarach 70x70 m, w centrum którego znajduje się niewielki kościół wzniesiony w rzucie krzyża, zaakcentowany wieżą. W bocznych skrzydłach klasztoru znajdują się pomieszczenia wspólne i cele zakonników, połączone krużgankiem. 
Kompleks położony jest na stoku wzgórza, w Dolinie Eliaszówki - ze wszystkich stron otoczony leśnym rezerwatem. Cały teren o powierzchni 80 ha pierwotnie otoczony był murem klauzurowym o długości ponad 4 km i wysokości 2,5 m, wzniesionym w latach 1640-1672, którego ruiny zachowały się do dziś.
Aż do 1805 r. klasztor był pustelnią i wierni nie mieli do niego wstępu. Po wyłączeniu kościoła spod klauzury Czerna stała się miejscem kultu św. Rafała Kalinowskiego i Matki Boskiej Szkaplerznej, której obraz znajduje się w kościele św. Eliasza. 
W 1988 r. za zgodą Papieża Jana Pawła II obraz ukoronowano papieskimi koronami. 

Przy wejściu do kościoła, pod posadzką została pochowana fundatorka klasztoru Agnieszka Firlejowa. Na marmurowej płycie wyryto napis, który praktycznie już nie istnieje z powodu wydeptania: "Panie daj mi miejsce z owieczkami, nie odłączaj mnie z kozłami, na prawicy postaw ze sługami. Agnieszka hrabianka z Tęczyna Firlejowa, wojewodzina krakowska, tej świątyni fundatorka, najhojniejsza dobrodziejka ubogich zakonników i duchowieństwa. Po sześćdziesiątym szóstym roku swego życia, czterdziestym siódmym swego wdowieństwa, rozstała się z tym światem 16 czerwca roku pańskiego MDCXLIV. Ktokolwiek tędy przechodzisz dla modlitwy westchnij nabożnie: o łaskawy Jezu Panie, daj jej wieczne spoczywanie. Amen".

Do kościoła przylegają dwie kaplice: św. Jana od Krzyża oraz św. Rafała Kalinowskiego - przeora klasztoru, w której pochowane są jego szczątki.

Na placu kościelnym w roku 1995 r. Alfred Kotkowski wykonał grotę z pomnikiem biblijnego Eliasza wraz ze scenami z jego życia. 

Jest również źródełko w kształcie serca z rzeźbą kruka, który według Biblii przynosił mu pożywienie.

Tuż za kościołem znajduje się cmentarz klasztorny. W latach 1673-1837 zmarłych pustelników grzebano w grobowcu w podziemiach kościoła. 

W pierwszej połowie XIX wieku założono cmentarz, przy którym wybudowano trzy kapliczki.

Oprócz osób duchownych, spoczywają na nim również osoby świeckie. Po stronie południowej cmentarza znajduje się nagrobek Aleksandra Błędowskiego - generała Wojsk Polskich powstania listopadowego.

Muzeum klasztorne poświęcone jest burzliwej historii klasztoru w Czernej, od jego eremickich początków, aż po dzień dzisiejszy. Prezentowane są tutaj również filmy multimedialne.
Znajdują się w nim unikatowe eksponaty po św. Rafale Kalinowskim, ciekawe przedmioty należące do dawnych mieszkańców eremu oraz nie pokazywana nigdy wcześniej korespondencja Jana Pawła II z o. Leonardem Kowalówką, przyjacielem i spowiednikiem Karola Wojtyły z czasów krakowskich.

 




 

Na stoku wzgórza kościelnego w latach 1986-1990 wzniesiono  Stacje Drogi Krzyżowej. Twórcą tych gigantycznych, dwumetrowych  postaci biblijnych jest Alfred Kotowski. 
Bardzo lubię spacerować krętymi dróżkami, gdzie oprócz chwili zadumy, można również kontemplować piękno  otaczającej przyrody. 
Mimo, iż słoneczko chwilowo schowało się za chmurami -  soczysta, wiosenna oraz bujna  zieleń sprawia, że nawet najbardziej oporny organizm się regeneruje, a świat dzięki swoim rześkim barwom o  wiele  bardziej zyskuje na wartości:)

Kiedy myślę o męczeńskiej śmierci Jezusa i ofierze jaką złożył za nasze grzechy na krzyżu - zawsze przypominają mi się słowa zawarte w 53 rozdz. Księgi Izajasza.

To nieprawdopodobne, że już 700 lat przed narodzeniem Chrystusa, prorok Izajasz ze szczegółami przepowiedział ziemską misję naszego Zbawiciela oraz ostatnie godziny Jego życia i śmierci:
 

 ¹ Któż uwierzy temu, cośmy usłyszeli?

na kimże się ramię Pańskie objawiło?
² On wyrósł przed nami jak młode drzewo
i jakby korzeń z wyschniętej ziemi.
Nie miał On wdzięku ani też blasku,
aby na Niego popatrzeć,
ani wyglądu, by się nam podobał.
³ Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi,
Mąż boleści, oswojony z cierpieniem,
jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa,
wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic.

 ⁴ Lecz On się obarczył naszym cierpieniem,
On dźwigał nasze boleści,
a myśmy Go za skazańca uznali,
chłostanego przez Boga i zdeptanego.
⁵ Lecz On był przebity za nasze grzechy,
zdruzgotany za nasze winy.
Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas,
a w Jego ranach jest nasze zdrowie.
⁶ Wszyscyśmy pobłądzili jak owce,
każdy z nas się obrócił ku własnej drodze,
a Pan zwalił na Niego
winy nas wszystkich.
⁷ Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić,
nawet nie otworzył ust swoich.
Jak baranek na rzeź prowadzony,
jak owca niema wobec strzygących ją,
tak On nie otworzył ust swoich.

 ⁸ Po udręce i sądzie został usunięty;
a kto się przejmuje Jego losem?
Tak! Zgładzono Go z krainy żyjących;
za grzechy mego ludu został zbity na śmierć.
⁹ Grób Mu wyznaczono między bezbożnymi,
i w śmierci swej był [na równi] z bogaczem,
chociaż nikomu nie wyrządził krzywdy
i w Jego ustach kłamstwo nie postało.
¹⁰ Spodobało się Panu zmiażdżyć Go cierpieniem.
Jeśli On wyda swe życie na ofiarę za grzechy,
ujrzy potomstwo, dni swe przedłuży,
a wola Pańska spełni się przez Niego. 

 ¹¹ Po udrękach swej duszy,
ujrzy światło i nim się nasyci.
Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu,
ich nieprawości On sam dźwigać będzie.
¹² Dlatego w nagrodę przydzielę Mu tłumy,
i posiądzie możnych jako zdobycz,
za to, że Siebie na śmierć ofiarował
i policzony został pomiędzy przestępców.
A On poniósł grzechy wielu,
i oręduje za przestępcami. 

Najcudowniejszą i chyba najbardziej motywującą rzeczą dla każdego chrześcijanina powinny być słowa samego Jezusa Chrystusa zawarte w ewangelii św. Jana rozdz. 14,1  który zapewnia nas:

"Niechaj się nie trwoży serce wasze. 

Wierzycie w Boga? I we mnie wierzcie!

 W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. 

Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział.

Idę przygotować wam miejsce.

A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce,

 przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie,

abyście i wy byli tam, gdzie ja Jestem".

Ja głęboko wierzę w te słowa, a czy Ty również wierzysz?

   

Przesyłam dla Was kwiaty magnolii

z mojego wiosennego ogrodu

i życzę wszystkiego co najlepsze:)