Trsteno - romantyczny ogród nad wodami Adriatyku

3.10.16

Trsteno - romantyczny ogród nad wodami Adriatyku

Dzisiejszy post chciałabym szczególnie zadedykować wszystkim pasjonatom zieleni i miłośnikom pięknych ogrodów.

O istnieniu Arboretum w Trsteno  dowiedziałam się zupełnie przypadkowo i od razu wiedziałam, że nie mogę go absolutnie pominąć w tegorocznej eskapadzie po Chorwacji, a najlepszą okazją do jego odwiedzenia będzie zaplanowany wcześniej wyjazd do Dubrownika.
U przydrożnych sprzedawców zaopatrujemy się w odpowiednią ilość świeżutkich, pachnących owoców i ruszamy dalej przed siebie, podziwiając okoliczne wioski, miasta oraz plantacje winorośli, oliwek i mandarynek.

 

 

  

Trsteno to urokliwe chorwackie miasteczko, położone zaledwie kilkanaście kilometrów przed Dubrownikiem. 
Niewybaczalnym grzechem byłoby do niego nie wstąpić chociaż na krótką chwilę -  tym bardziej, że jego główną atrakcją jest jeden z najpiękniejszych i najstarszych ogrodów dendrologicznych w Europie, zajmujący powierzchnię około 28 hektarów, a początek jego istnienia jest dosyć odległy.

W roku 1494 - w dobie renesansu, Ivan Gućetic-Gozze ufundował na swojej posiadłości w Trsteno willę letnią z ogrodem. W krótkim czasie rezydencja ta stała się centrum kulturalnego i humanitarnego życia Dubrownika.
Tutaj w XVI wieku, Nikola Vitov Gućetić - wybitny humanista, pisze swoje filozoficzne dzieła i rozprawy. Również w tym czasie z parkiem w Trsteno wiąże się imię znanej dubrownickiej piękności i poetki Cvijeta Zuzorić.

Aktualnie teren ogrodu  wykorzystywany jest jako plan filmowy do kręcenia niektórych odcinków serialu pt. "Walka o tron".

Po wejściu na jego teren kierujemy się główną aleją prowadzącą nas w stronę morza, ale zanim tam dotrzemy moim oczom ukazuje się niezwykły widok. 
Czy przebywaliście kiedykolwiek  w lesie bambusowym? 
Jeśli nie, to zapraszam na krótki spacer. Gigantyczne bambusy rozpościerające się nad głowami sprawiają niesamowite wrażenie.

Nie przypuszczałam, że bambus może być aż tak wysoki

Idziemy dalej leśną aleją - porośniętą różnymi gatunkami drzew, żeby  po jakimś czasie dotrzeć do lazurowych wód Adriatyku i jego bajkowego, cyprysowego  wybrzeża, na którym można stać i delektować się otoczeniem  w nieskończoność. 
Z tego miejsca rozciąga się również panorama na wyspy elefickie.

Ten niezwykle malowniczy  fragment wybrzeża przypomina mi Włochy

Park Gućetić należy do charakterystycznego typu dubrownickiego renesansowego ogrodu, a ze względu na datę jego powstania śmiało można powiedzieć, że jest starszy od wielu znanych włoskich i francuskich ogrodów doby renesansu.
Geometryczny plan parku tworzy siatka ortogonalnych alejek spacerowych, wyodrębnionych niskimi,  kamiennymi murkami za którymi swoje wdzięki prezentuje cała gama  roślinności śródziemnomorskiej. 
Po drewnianych pergolach wspinają się glicynie, bugenwille oraz winorośle, a u ich stóp rosną cytryny, pomarańcze, mandarynki, róże, rozmaryn, lawenda, santolina i wiele, wiele innych, których nie sposób wymienić.
Największa część zbioru uprawianych w arboretum roślin znajduje się w renesansowej części parku i obejmuje około 465 gatunków, uszeregowanych w 111 rodzajów.
W dawnych czasach, dzięki licznej dubrownickiej flocie, w tutejszych ogrodach zaczęły się pojawiać nowe, nieznane odmiany roślin, które docierały do Dubrownika dalekomorskimi szlakami.

 

 

 

 

Z głównej alei spacerowej, dochodzimy do nadmorskiego pawilonu /loggi/  położonego między drzewami palmowymi, z którego roztaczający się widok - poza wysoką estetyczną wartością, zawiera w sobie również symbolikę dubrownickiej myśli renesansowej.
Patrząc w jednym kierunku - otwarte morze symbolizuje otwartość na świat i ludzi, a dla współczesnego człowieka z całą pewnością może stanowić   najlepszy rodzaj psychoterapii. 
Jeśli chodzi o mnie - przebywanie w tym anturażu było naprawdę niezapomnianym i cudownym przeżyciem. 
Bardzo ciężko było mi pogodzić się z faktem, że za chwilkę muszę opuścić to niezwykłe miejsce. Nie przypuszczałam jednak, że pozostałe części ogrodu szykują dla mnie kolejne, miłe niespodzianki.

Przedsionek raju, czyli piękny ogród z widokiem na morze

Po lewej stronie alei mijamy letnią willę renesansową, która w 1667 r. zostaje zniszczona na skutek trzęsienia ziemia, a na jej miejscu szybko zostaje wybudowana dzisiejsza rezydencja, w której wnętrzu możemy oglądać zdjęcia przedstawiające historię i metamorfozy  ogrodu, zachodzące na przełomie kilku stuleci.

 

 

We wschodnim skrzydle powstały zabudowania gospodarcze służące do działalności rolniczej związanej z posiadłością.
Do tej pory zachowały się olejarnia wraz ze starymi tłokami do oliwek.

 

 

Pośród owocujących drzewek pomarańczowych i cytrynowych - przemykamy dalej ogrodowymi alejkami, rozkoszując się cudownymi zapachami i aromatami unoszącymi się w powietrzu. 
Kwitnące kwiaty oraz zioła tworzą niezwykle przyjemną kompozycję dla naszych nozdrzy.

 

 

Owoce mandarynek są jeszcze zielone

 

 

 

Owoce pomarańczy

Międy egzotycznymi roślinami stoi maleńka kapliczka  św. Hieronima

Kiedy mijamy kaplicę św. Hieronima - już z daleka naszym oczom ukazuje się obraz fontanny stworzonej w stylu renesansowym, a która w roku 1736 została przebudowana, zyskując barokowy przepych. 
Centralną postacią założenia jest bóg wód i mórz - Neptun, w towarzystwie kamiennych rzeźb, no i oczywiście wszystkich odwiedzających go osób, których tak naprawdę przewija się tutaj bardzo niewiele.
 
Przypuszczam, że ogród w Trsteno jest taką maleńką, ukrytą perełką, pośród innych obleganych i najbardziej popularnych chorwackich miejscowości, o których piszą wszystkie przewodniki. 
O tym arboretum nie ma  wzmianki, ani w Pascalu, ani w Berlitzu. Dopiero przewodnik Nationale Geographic /jako ciekawostkę podaną gdzieś na marginesie/ - uświadomił mi jego istnienie. I od tego momentu wiedziałam, że muszę do niego dotrzeć.

Kiedy zbliżamy się do fontanny Neptuna już z daleka widzę, że jest to miejsce niezwykłe - a podchodząc bliżej jestem po prostu zauroczona. 

Bardzo lubię zastosowanie kamienia w ogrodowych aranżacjach, a barokowe postacie znajdujące się w centralnym miejscu tego założenia, wprowadzają mnie w niesamowity nastrój.

Ja oczywiście - prawdopodobnie  jak większość niepoprawnych romantyczek - czuję się tutaj jak ryby w wodzie, które zobaczycie za chwilę:)

Ależ milutko, tak przysiąść na brzegu fontanny i wczuć się w atmosferę  miejsca:)

Romeo i Julia wraz z przychówkiem:)

Wodę do parkowej fontanny doprowadzał 70-metrowy akwedukt, oparty na 14 łukach.
W tej części ogrodu rosną największe i najstarsze drzewa, których wiek sięga kilkuset lat. Są to: miłorząb, lipa, platan, tulipanowiec amerykański, cyprys himalajski i inne.
W XIX wieku park oprócz lokalnych odmian wzbogaca się o mnóstwo gatunków ze wszystkich stron świata. Pojawia się: daktylowiec kanaryjski, palma kalifornijska, karłatka, cynamonowiec, awokado, dąb korkowy, persymona, chińska róża, sagowiec.
Na terenie arboretum dzięki znacznym różnicom mikroklimatycznym rozwinęły się rozmaite strefy roślinności.

 

Nie ukrywam, że w ogrodzie tym mogłabym spędzić o wiele, wiele więcej czasu. Ale w związku z tym, że  pogoda robi się coraz bardziej kapryśna, nie ma wyjścia - trzeba zbierać się do dalszej drogi. 

Tym bardziej, że czeka na nas jeszcze Dubrownik i ambitny plan wejścia na jego stare, historyczne mury.

Żegnamy się zatem z  pięknym arboretum w Trsteno, a jeśli ktokolwiek z Was będzie odwiedzał Dubrownik - niech nie zapomni tutaj zajrzeć. 
Idealnym momentem będzie droga powrotna z Dubrownika, w którym tłum ludzi, zgiełk miasta i ogromna ilość wrażeń oddziałujących na nasze zmysły, powoduje straszne zmęczenie. 

W Trsteno można odzyskać spokój ducha i naładować akumulatory pozytywną energią. Usiąść nad brzegiem Adriatyku, gdzie  w ciszy i spokoju można bezkarnie kontemplować otaczającą rzeczywistość. 

Pośród gigantycznych kalii - przysiąść na chwilkę u stóp Neptuna - wsłuchać się w śpiew ptaków i szemrzącą cichutko wodę fontanny - a potem uwierzcie mi na słowo, że wychodząc z tego ogrodu - zaczynamy postrzegać świat w zupełnie  innych kategoriach i barwach:)

 

I takiego właśnie  radosnego, 
pełnego pozytywnych wibracji spojrzenia na świat 

życzę Wam w nadchodzącym tygodniu:)