Moja papuga poleciała do Malagi

19.3.16

Moja papuga poleciała do Malagi

Na samym początku naszej dzisiejszej podróży, chciałabym zaprosić Was na poranne nabożeństwo odbywające się w Catedral de la Encarnation w Maladze.

Tak się fajnie złożyło, że po pierwsze mogliśmy zobaczyć odprawianą tam mszę, a po drugie podczas nabożeństwa można wchodzić bez biletów - więc dzięki temu zaoszczędziliśmy 10 Euro, na które tuż przy wejściu do Katedry czekały cyganki z gałązkami lawendy, które rzekomo przynoszą szczęście w miłości. 
Pięknie podziękowałam za naciąganie, ponieważ ja swoją miłość znalazłam już dawno temu i z całą pewnością nie dzięki rosnącej tu i ówdzie roślinności:)

Katedra widziana z tyłu

Catedral de la Encarnation /Katedra Wcielenia/ była budowana między rokiem 1528 a 1782, w miejscu dawnego meczetu. Podczas gdy oryginalne plany zawierały dwie wieże - brak funduszy pozwolił na dokończenie tylko jednej, dając katedrze czułą nazwę "La Manquita", co znaczy "jednoręka kobieta".
Widoczna jest tutaj mieszanina stylów z przewagą renesansu. Dolne partie są gotyckie, podczas gdy górne i fasady prezentują barok.

Na zewnątrz znajdują się trzy łuki z drzwiami, bogato dekorowane wielobarwnym marmurem. Nad środkowymi drzwiami widnieje płaskorzeźba przedstawiająca scenę z biblii "Wcielenie". Jak wcześniej wspomniałam taką właśnie nazwę nosi Katedra.

Wejście z drugiej strony katedry

Wchodząc do środka jestem zaskoczona ogromem tego kościoła, złożonego z trzech naw - wszystkie mają tę samą wysokość. W celu zapewnienia stabilności dla tak wysokiej budowli, architekt zastosował oryginalny system pilarów w kształcie krzyża, umieszczając na nich zamiast pali - korynckie półkolumny, łącząc tym sposobem tradycje klasyczne z elementami renesansowymi.

  

Nawy są przykryte pięknymi, bogato zdobionymi kopułami. Na szczególną uwagę zasługują piękne, drewniane stalle chóru, częściowo wykonane przez Pedro de Mena.  

Po wyjściu z Katedry kierujemy się w stronę nadmorskiej promenady, gdzie znajduje się również piękny park. Ale zanim tam dotrzemy - spotykamy niesamowitego człowieka, który w ciągu trzech minut wykonuje trzy obrazki na szkle. 

W błyskawicznym tempie na szklaną płytkę nakłada kilka kolorów, a potem jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki powstają piękne zachody słońca, wodospady, czy też inne cudeńka.

Gdy już się napatrzyliśmy na naszego artystę, odgłosy dochodzące z naszych brzuchów wskazywały na to, że mała przekąska nie zaszkodzi. Ja zamawiam gaspacho, natomiast mój mąż wybiera stworzonka z małymi oczkami, czyli krewetki.

A do "kotleta" przygrywa nam nie kto inny, jak miejscowy "artysta flamenco". Kto oglądał odcinek Jasia Fasoli w akcji z tatarem, wie o czym mówię. Oczywiście chodzi w tym przypadku o krewetki, którymi mój mąż się zajadał - ja natomiast byłam "Jasiem Fasolą". Aha, żeby ktoś nie myślał, że flamenco było za "free". Po zakończonym pokazie - od stoliczka do stoliczka i "spora miarka się zebrała". No cóż za podkład muzyczny w takich rytmach trzeba płacić.

A skoro już o jedzeniu mowa - nie mogliśmy oczywiście przeoczyć najsłynniejszego targu w Maladze, po którym w jednym ze swoich odcinków "Kulinarnych podróży" oprowadzał Robert Makłowicz, zachwalając i zachwycając się różnorodnością i świeżością produktów.

Muszę potwierdzić, że targ jest w pełni profesjonalny. Bardzo duży, pełen różnorodnego towaru - począwszy od owoców tropikalnych, poprzez egzotyczne przyprawy do owoców morza.

Ruszyliśmy więc śladami kucharza. Niestety kamery tego nie uchwyciły:)

Mercado Muncipial de Atarazanas - to hala targowa zbudowana w latach 1876-79. Wizyta w tym miejscu to prawdziwa uczta dla oczu i nozdrzy. Jest podzielona na trzy części. Po prawej stronie handlarze warzyw, po lewej stanowiska z mięsem, a po środku stanowiska rybne.

No i rzecz najważniejsza - zawsze trzeba się targować. 

Kiedy nacieszyliśmy już nasze oczy wszystkimi smakołykami znajdującymi się na targu, ruszamy dalej i kierujemy się w stronę parku.

No i jesteśmy na miejscu. 

Nawet gdybym tego nie widziała, to na sto procent wiedziałabym, że dochodzimy właśnie do parku. To co wyprawiają papugi przyprawia o zawrót głowy. Nigdy nie widziałam i nie słyszałam ich w swoim naturalnym środowisku. To jest niesamowite. Odnosisz wrażenie, że jesteś w tropikalnym ogrodzie botanicznym z pięknym podkładem muzycznym. O tej porze roku trwają papuzie gody i zakładanie gniazd, więc  wyobraźcie sobie co się działo. Papuzie popisy i wszystkie akordy muzyczne razem wzięte. Bardzo trudno uchwycić te "ptaszyska" w obiektywie, ponieważ gniazdują pośród wysokich gałęzi palm i strasznie szybko latają.

No i w końcu mamy jasność co stało się z naszą papugą, która opuściła klatkę kilka lat temu i zwiała przez otwarte okno. Wypisz wymaluj na drzewie siedzi właśnie ona. Doszliśmy z mężem do wniosku, że wybrała piękny park w Maladze, zamiast klatki w Jerzmanowicach.  Nie ma się co dziwić. Z całą pewnością w takim anturażu czuje się o wiele lepiej:)

Już sama brama wejściowa zachęca do spaceru i delektowania się wspaniałą roślinnością. Niestety jesteśmy tutaj za wcześnie, ponieważ pełny spektakl kwitnienia roślin rozpoczyna się w kwietniu, ale i tak mi się podoba. Zapraszam zatem na krótki spacer po parku. 

Nie będę opisywać poszczególnych roślin. Wytrawni ogrodnicy z całą pewnością je rozpoznają. Powiem tylko, że większość z nich w naszym klimacie może rosnąć tylko i wyłącznie w donicach - wystawiana w lecie na taras. W tym miejscu i klimacie - wszystkie, począwszy od pelargonii, a skończywszy na ogromnych dracenach i palmach, rosną sobie w ziemi.

Po wysłuchaniu papuziego koncertu oraz delektowaniu się nadmorską roślinnością,  kierujemy się w stronę promenady, zwanej Palmeral de las Sorpresas /palmowy gaj niespodzianek/ - dzieło architekta Jeronima Junquery.

Motywem przewodnim założenia jest morska fala i palma, przetworzone w struktury architektoniczne i wkomponowane w naturalne środowisko przyrodnicze, w którym dominują woda i palmy. 
Nad promenadą rozciąga się 400-metrowej długości pergola z białego betonu, w kształcie postrzępionych liści palmowych, podtrzymana "kępkami" smukłych kolumn.

Muszę przyznać, że jest tutaj bardzo ładnie i przyjemnie, a woda szemrząca w fontannach dopełnia całości.

Na niebie pojawiają się coraz ciemniejsze chmury, więc nie mamy wyjścia. Trzeba żegnać się z Malagą oraz jej atrakcjami. Czy jeszcze kiedyś wrócimy w to miejsce? Czas pokaże.

Wracamy do naszego hotelu w Torremolinos, żeby już  jutro udać się do uroczego miasteczka o nazwie Nerja, a które spełniło wszystkie moje oczekiwania i wyobrażenia o tym jak powinno wyglądać miejsce z klimatem i duchem.

Zapraszam zatem już dzisiaj na pyszny obiad, który konsumować będziemy na cudownym balkonie Europy. 

Wpadnijcie zatem kolejnym razem z wizytą, a na pewno nie pożałujecie, tak jak ja do dnia dzisiejszego nie mogę zrozumieć i darować sobie, że przeoczyłam miejsce znajdujące się kilkanaście kilometrów od Malagi, w pobliżu miasta Torremolinos, a w którym przecież  nocowaliśmy. 

A wygląda właśnie tak. Czyż nie jest to bajka? 

Chyba lepiej by było gdybym nigdy się nie dowiedziała o jego istnieniu. Jeśli ktoś z Was tam był, proszę o podzielenie się wrażeniami.

Mam straszne wyrzuty sumienia i okropnie się z tym czuję - pisząc, że jego zdjęcia pochodzą z wikipedii. Nie dlatego, że je dodałam ale dlatego, że  nie zrobiłam ich osobiście:(

Zamek Colomares to jedno z najbardziej zadziwiających miejsc nie tylko w Europie, ale i na świecie. Jest pomnikiem ku czi jednego z największych i najsłynniejszych odkrywców w historii ludzkości.

Budynek został wzniesiony w miejscowości Benalmadena w latach 1987-94 /niesamowite/ przez dr Stephena Martina. Zdaję sobie sprawę, że nie jest to zabytek "klasy zerowej", no ale mała wzmianka w przewodnikach by nie zaszkodziła. A w Pascalu i Berlitzu ani słowa. 

Martin budując zamek, miał do pomocy jedynie dwóch lokalnych murarzy, a dzięki wizji powstał zamek który w swej formie łączy wpływy bizantyjskie, romańskie, gotyckie i mauretańskie.

Celem dr Martina było uczczenie Kolumba i jego odkrycia Ameryki. W swym dziele połączenie różnych stylów architektonicznych miało odzwierciedlać wpływy, jakim podlegał podróżnik. 

Symbolicznym nawiązaniem do "wyprawy do Indii" są rzeźby trzech statków Kolumba - Santa Maria, Nina i Pinta.

Elementami zamku są także postaci królów Hiszpańskich Ferdynanda II Aragońskiego oraz Izabeli I Kastylijskiej, którzy sfinansowali wyprawy Kolumba.

Zamek zajmuje powierzchnię 1500 m kw., co sprawia, że nazywa się go największym na świecie pomnikiem Kolumba.

Obiekt został wpisany do Księgi Rekordów Guinessa, ze względu na znajdującą się w jego wnętrzu Kaplicę pw. św. Elżbiety Węgierskiej. Jest to najmniejsza tego typu konstrukcja na świecie - 1,96 m kw.

Na terenie zamku znajduje się także mauzoleum Krzysztofa Kolumba. Stoi puste i czeka na szczątki odkrywcy, które być może spoczną tutaj w przyszłości.

Zamek przez lata był falkonarium - mieszkały tu ptaki drapieżne /głównie sokoły służące do polowań/. Niestety po licznych skargach mieszkańców na te drapieżniki, które porywały zwierzęta z gospodarstw - falkonarium zlikwidowano. 

Aktualnie jest to największa atrakcja turystyczna w tej okolicy. Niewątpliwie bardzo urokliwa.

Malaga, 28.02.2016 r.