Do zobaczenia Chorwacjo

20.1.16

Do zobaczenia Chorwacjo

Dzisiaj to mój ostatni już post dotyczący Chorwacji. Mam jednak nadzieję, 
że nie jest to nasz ostatni pobyt w tym bajkowym kraju.
Może kiedyś tam jeszcze wrócimy, nie mówię więc: "żegnaj Chorwacjo"
lecz "do zobaczenia".
Tym razem miejscem naszego "zacumowania" było urocze miasteczko Rogoźnica, w którym stacjonowaliśmy, kąpaliśmy się w morzu i codziennie spacerowaliśmy nadmorskimi ścieżkami.

Jest tutaj bardzo spokojnie i cicho, z dala od wielkich miast - czyli tak jak lubię najbardziej.  
Centrum miasta znajduje się na półwyspie - dawniej wysepce Kopar, połączonej z lądem w drugiej połowie XIX wieku sztucznym nasypem.

Zdjęcie znajdujące się poniżej nie jest mojego autorstwa /to dzieło Wikipedii/, a dodając go, chciałam uzmysłowić Wam - z lotu ptaka jak położona jest Rogoźnica /czasem żałuję, że nie potrafię latać:).

Większa część wyspy jest pokryta lasem, a w części zamieszkałej dominują stare, kamienne domy, które odzwierciedlają dawny śródziemnomorski klimat miasta.

Rogoźnica znana jest, jako jeden z najpiękniejszych i najbardziej bezpiecznych portów, często odwiedzanych przez żeglarzy. Jej mieszkańcy zajmują się rolnictwem, rybołówstwem i turystyką. 

Codziennie do portu przypływały kutry ze świeżymi rybami, które trafiały potem na naszą patelnię.

Kiedy dotarliśmy do Rogoźnicy i zaczęliśmy szukać lokum - od razu moja uwaga skierowana została na piękną willę położoną tuż nad brzegiem morza. Myślę sobie: "tutaj mogłabym spędzić nasze wakacje". Ale doszliśmy  do wniosku, że takie położenie musi zapewne słono kosztować. 
Kto pyta nie błądzi, kto szuka znajduje i jest! Moje marzenie się spełniło. Za ogromny apartament z dwoma sypialniami, kuchnią i pokojem dla dzieci płaciliśmy 30 Euro za dobę.

Jakie to cudowne uczucie, gdy budzisz się rano, otwierasz drzwi balkonowe i z łóżka możesz słuchać szumu morza i podziwiać piękne chorwackie wybrzeże, porośnięte palmami.
Wychodząc na taras z jednej strony rozciągało się morze, z drugiej maleńka przystań rybacka. 

A przechodząc przez drogę od razu znajdowaliśmy się na plaży, oddającym się błogim chwilom relaksu, łowiąc kraby i jeżowce.

W Rogoźnicy znajduje się piękny port w którym cumują jachty. Chyba nie miałabym nic przeciwko temu, gdybym stała się szczęśliwą posiadaczką jednego z nich. To musi być cudowne uczucie pływać po całym wybrzeżu Adriatyku  i zatrzymywać się w uroczych chorwackich zatoczkach i portach. 

Gdy poczuliśmy już powiew luksusu,  wąską ścieżyną maszerujemy do "Zmajevo oko" czyli oko smoka.

Idąc drogą - z jednej strony podziwiamy wzburzone fale Adriatyku oraz skaliste wybrzeże.

Natomiast po drugiej stronie ścieżki znajduje się wspomniane przeze mnie jezioro.

Oko Smoka to niezwykłe naturalne zjawisko. Woda w jeziorze jest słona, gdyż ma ono połączenie wodne z morzem przez pęknięcia w skałach wapiennych. W jeziorze mają miejsce liczne biochemiczne procesy, dlatego uważane jest ono za naturalny bioreaktor.

W ciągu ostatniego stulecia w jeziorze pojawiło się zjawisko "gotowania wody". Polega ono na wyzwoleniu się siarki z zalegających na dnie dużych ilości siarkowodoru, co prowadzi do odcięcia dostępu tlenu i zabicia całego  życia w jeziorze. Ostatni raz gotowanie się jeziora wystąpiło w 1997 r. i powtarza się co 30 lat.

Mieszkańcy nazywają je "Budzeniem się Smoka".

Ze zjawiskiem tym wiąże się wiele okolicznych legend. Jedna z nich opowiada o trzech braciach, z których jeden był ślepy. Po śmierci rodziców nastąpił podział dziedzictwa. Zdrowi bracia oszukali ślepego, a ten przeklął ich słowami: "Jeśli nie rozdzieliliście sprawiedliwie, niech wszystko zamieni się w jezioro, a z wody wyskoczy smok, który was połknie".

I tak się stało - grunt pod nogami dwóch nieuczciwych braci otworzył się, a w wielkiej czeluści zagotowało się morze i powstało jezioro.

Od tamtej pory smok zamieszkał w jeziorze i co jakiś czas truje swoim oddechem wszystkie żywe stworzenia w nim mieszkające.

Mam nadzieję,  że nam nic nie grozi, ponieważ smok ucina sobie aktualnie drzemkę.

Miłośnicy nurkowania znajdą tutaj coś dla siebie. Po ostatniej epoce lodowcowej poziom morza Adriatyckiego podniósł się o około 100 metrów. Okolica Rogoźnicy została zalana przez morze. Na tym obszarze istniało wiele jaskiń, które teraz znajdują się pod wodą. 

Najciekawszą jaskinią jest "Zmajevo uho" /Ucho smoka/ w zatoce Soline. Wejście do jaskini znajduje się 2,5 metra pod powierzchnią wody i ma 1 metr średnicy. Jaskinia ma 30 metrów głębokości i 13 metrów szerokości w najszerszym miejscu. 

Na jej dnie można znaleźć endemiczne gatunki istot żywych.

Będąc w Rogoźnicy koniecznie trzeba tę "smoczą jamę" zobaczyć.

A późnym popołudniem - tuż przed zachodem słońca odwiedzamy Primoszten, który z daleka przypomina mi Wyspę św. Stefana położoną  

w Czarnogórze.

Nazwa miejscowości położonej na wyspie Bosiljevo, którą od lądu oddzielał bardzo wąski kanał, z czasem zasypany- została nadana w 1540 r. i wywodzi się od słowa "premostiti" - przerzucać most.

Nad miejską zabudową dominuje Kościół św. Jerzego z 1760 r., zwieńczony widoczną z daleka dzwonnicą.

W promieniach zachodzącego słońca otaczająca nas rzeczywistość wydaje się być bajkowa. Aż nie chce się wracać do apartamentu.

Byłoby niewybaczalnym grzechem, gdybyśmy będąc w Chorwacji nie odwiedzili wodospadów Krka. 

Wsiadamy zatem na łajbę w porcie w Roźnicy i razem z naszą wesołą załogą statku wyruszamy w morską podróż - obserwując piękne chorwackie wybrzeże.

Plany są bardzo ambitne, co do spędzonego tutaj czasu. Stroje kąpielowe i ręczniki przygotowane. Humory jak najbardziej dopisywały. Wszystko było dopięte na ostatni guzik - oprócz pogody, która niestety dopisać nie chciała. Gdy dotarliśmy na miejsce lało jak z cebra, więc zamiast w stroje kąpielowe - wskoczyliśmy w peleryny przeciwdeszczowe.

Tutaj mieliśmy się kąpać

Mimo niekorzystnej sytuacji pogodowej, która z minuty na minutę stawała się coraz lepsza - nikt nie narzekał. No bo jak tu narzekać, patrząc na takie cuda przyrody?

 Park Narodowy Krka położony jest w odległości kilku kilometrów od Szybenika. To kraina słynąca z licznych jezior i wodospadów. Powierzchnia parku wynosi 109 kilometrów kwadratowych. Każdego roku odwiedza go około 6000 tysięcy ludzi.

Rozciąga się na obszarze, przez który przepływa rzeka Krka. Wzdłuż niej zlokalizowanych jest siedem wodospadów. Krasowe wodospady stanowią niepowtarzalny fenomen przyrodniczy. 

Najwyższy z nich - Manojlovac wznosi się na wysokości 60 metrów. W parku podziwiać można 800 gatunków roślin i wiele rzadkich gatunków zwierząt. W 40 miejscowych jaskiniach /niedostępnych dla zwiedzających/, żyją nietoperze z zagrożonego gatunku. Oglądać tutaj można również, pochodzące z XIX wieku młyny wodne i budynki. 

Gdy wracaliśmy z powrotem do Rogoźnicy, pogoda znowu pokazała swoje łaskawe oblicze. Lazurowe niebo, krystaliczna woda i bajkowe otoczenie. To właśnie jest cała Chorwacja. I za to ją kochamy 

i z wielkim żalem żegnamy.

Wrzesień 2013