Jak zostałam mamą po raz trzeci - czyli adopcja na odległość

12.4.19

Jak zostałam mamą po raz trzeci - czyli adopcja na odległość

„Starajcie się zostawić ten świat choć trochę lepszym, niż go zastaliście” 

R. Baden-Powell

Moi Drodzy wcześniej Wam o tym nie mówiłam, ale rok temu zostałam mamą po raz trzeci i szczerze mówiąc długo zastanawiałam się nad faktem, czy ten post w ogóle powinien ujrzeć światło dzienne - ale w końcu doszłam do wniosku, że macierzyństwo to przecież piękna sprawa, więc trzeba się nim dzielić i o nim opowiadać:)

Dzisiaj chciałabym przedstawić Wam Ferdinanda - naszego trzeciego synka, który rok temu dołączył do naszej rodziny. Właściwie jego pierwsze imię brzmi Sarobidy, ale my wolimy Ferdinand.
Tak naprawdę "nasz syn" jest trzecim dzieckiem z piątki malgaskiego rodzeństwa i jak większość rodzin mieszkających na Madagaskarze nie ma łatwego życia. Mama jest chora, zajmuje się domem i dziećmi. Ojciec wynajmuje kawałek ziemi i ją uprawia, albo przynajmniej stara się ją uprawiać. Na Madagaskarze jest straszna susza, więc zamiast ryżu, który nie chce tam rosnąć - uprawia się maniok. 
Oboje rodzice bardzo ciężko pracują żeby móc zapewnić swoim dzieciom jakiekolwiek jedzenie. Nie stać ich jednak na posyłanie dzieci do szkoły, dlatego tak istotne jest wsparcie i pomoc ludzi dobrej woli.
Osoba, która podejmuje adopcję na odległość zapewnia dziecku wyżywienie, ubranie, dodatkowe lekarstwa, pokrywa edukację /opłata czesnego/, ubezpieczenie oraz daje dziecku realną możliwość wyjścia z kręgu biedy i ubóstwa. 
Czy warto? Niech każdy z nas odpowie sobie sam.  Absolutnie nie piszę tego posta w celach autoreklamy, bo i po co miałabym to robić???
Chciałabym Wam tylko uświadomić, że kwota którą każdy z nas może ofiarować dla dziecka żyjącego w skrajnej nędzy /np. Afryka, Madagaskar, Indie/ - dla nas Polaków jest naprawdę znikoma. Sami przyznacie mi rację, że niejednokrotnie wydajemy pieniądze na rzeczy, które tak naprawdę nie są nam niezbędne do życia lub bez których spokojnie możemy się obejść. 
Być może nie powinnam przeliczać tego w ten sposób, ale koszt całomiesięcznego utrzymania Ferdinanda jest równoznaczny zjedzeniu pięciu kebabów zakupionych w naszym kraju!!!!!
Wyobrażacie to sobie??? Za pięć kebabów dziecku na Madagaskarze można zapewnić miesięczne utrzymanie, kształcenie i leczenie!!! 

Mały przystojniak - Sarobidy Ferdinand

Miejscowość Ankazoabo w której mieszka rodzina Ferdinanda znajduje się w południowo wschodniej części Madagaskaru, a podróż z Antananarywy - stolicy wyspy trwa trzy dni. Żeby tam dotrzeć potrzebny jest jeep z porządnym napędem, którym po wyboistych drogach malgaskiego i bardzo niebezpiecznego buszu można przeprawić się do wioski. 
Tak właśnie podróżują misjonarze. Przypuszczam, że nasza wyobraźnia nie sięga aż tak daleko:):)

Fundacja, poprzez którą my zaadoptowaliśmy Ferdinanda nazywa się "Czyńmy Dobro" i prowadzona jest przez siostry Orionistki. Swoją pomocą obejmują tamtejszą ludność, pełniąc służbę duszpasterską, edukacyjną i zdrowotną. W Ankazoabo-Sud istnieją tylko dwie przychodnie prywatne, a państwo założyło Ośrodek Podstawowej Opieki Zdrowotnej - jednak ciągle brakuje leków i materiałów. Siostry odwiedzają również ludzi w buszu, gdzie założyły jedną przychodnię.  

Liczba nauczycieli w Ankazoabo to 40, w tym 3 siostry i 13 nauczycieli w buszach. W ciągu ostatnich lat liczba szkół i nauczycieli znacznie się zmniejszyła z powodu braku pieniędzy na ich utrzymanie. Wśród pilnych potrzeb wymienia się: zdobycie środków na budowę i wyposażenie szkół, zapewnienie środków do wynagrodzenia personelu pedagogicznego i medycznego, zdobycie środków na zakup leków i sprzętu medycznego.  

Wybraliśmy tę Fundację ze względu na formę adopcji dzieci w Ankazoabo.

Jest ona imienna - czyli polega na wsparciu konkretnego dziecka w wiosce, które jest sierotą lub którego rodzice są w bardzo trudnej sytuacji materialnej i życiowej.

Rok szkolny kończy się tutaj w lipcu, więc w zeszłym roku otrzymaliśmy również świadectwo szkolne naszego adoptowanego syna. Szkoda tylko, że nie możemy go uściskać  i  pogratulować mu osobiście:)

Szkolni koledzy i koleżanki Ferdinanda

Świadectwo szkolne

Szczerze mówiąc długo zastanawialiśmy się nad adopcją na odległość, ale wcale nie wynikało to z niechęci lecz raczej kwestii organizacyjnych. A tak naprawdę jest to bardzo prosta sprawa. Wystarczy w internecie znaleźć odpowiednią Fundację, która się tym zajmuje i dokonać niezbędnych formalności.

Myślę, że od czasu do czasu warto zmusić się do refleksji i oprócz czubka własnego nosa pomyśleć też o innych - bardziej potrzebujących???
Moi Drodzy starajmy się każdego dnia doceniać to co mamy. Niejednokrotnie rzeczy, które dla nas są normą - dla innych stanowią niewyobrażalną ekstrawagancję. 

Na Madagaskarze woda nie leci z kranu, a pranie, gotowanie i zmywanie nie robi się samo. Tam każdy dzień jest walką o przetrwanie - więc zanim zaczniemy narzekać i psioczyć na wszystko i wszystkich wokół - policzmy do dziesięciu:):)

Mam nadzieję, że mój dzisiejszy post skłoni Was do osobistych przemyśleń, a ja ze swojej strony pragnę tylko dodać  -  WARTO POMAGAĆ🙂