W krainie zamków i wiedzy tajemnej - Rezydencja Regaleira w Sintrze

29.3.19

W krainie zamków i wiedzy tajemnej - Rezydencja Regaleira w Sintrze

„Jeśli myślisz, że przygody bywają niebezpieczne, spróbuj rutyny. 

Ona jest śmiercionośna.” 

Paulo Coelho

Dzisiaj pokażę Wam bardzo deszczową, dżdżystą oraz mglistą Portugalię - ale za to jakże piękną. Zabieram Was do Sintry - wspaniałego miasteczka, położonego wśród wzgórz Parku Narodowego Serra de Sintra oddalonego od Lizbony o około 30 kilometrów. 

Rozrzucone między wyściełanymi sosnowymi lasami kryją się tutaj ekstrawaganckie pałace, wystawne rezydencje oraz górujące nad miastem ruiny zamku Maurów.

Różnorodność fascynujących zabytków w połączeniu z bujną zielenią, czynią Sintrę idealnym miejscem na jednodniowy wypad  z tłoczonej i gwarnej Lizbony. Gwarantuję Wam, że wizyta w tym wyjątkowym mieście na pewno pozostanie  nie zapomniana.

Panujący tutaj - dzięki okolicznym wzgórzom chłodniejszy mikroklimat, skłaniał  zamożnych Portugalczyków do budowania swoich letnich rezydencji. 
W XIX wieku Sintra cieszyła się popularnością wśród europejskich elit i bogatych artystów, którzy stawiali tu wspaniałe dworki, projektowane zgodnie ze wzorcami architektury romantycznej. 

Między Lizboną a Sintrą kursują dwa regularne i niedrogie połączenia kolejowe. Pierwsze odjeżdża ze stacji Rossio w centralnej Lizbonie, a drugie z Estação do Oriente. Podróż pociągiem zajmuje 40 min (z Rossio) lub 47 min (z Oriente), a bilet w obie strony kosztuje 4,50 euro. Odjazdy zaczynają się wcześnie rano i kursują aż do późnej nocy, zwykle do trzech razy na godzinę. 

Kiedy wysiadam z pociągu i kieruję swoje kroki w stronę miasteczka czuję się jak w ogromnym tropikalnym ogrodzie botanicznym. Gigantyczne palmy wznoszące się na zboczach stromych wzgórz, pięknie kwitnące kamelie, bugenwille  oraz wiele, wiele innych roślin, które w naszym klimacie możemy wyhodować tylko w domu - sprawiają niesamowite wrażenie. 

Niestety jest jeden minus naszej pięknej wyprawy - deszcz, który czasami pada tak intensywnie, że nie mogę nadążyć z wycieraniem obiektywu. Niestety,  nie jeden raz zobaczycie krople deszczu na zrobionych przeze mnie zdjęciach:(

Ruszamy więc przed siebie, a pierwszym obiektem, który chciałabym Wam pokazać  jest  Quinta da Regaleira - bajkowa rezydencja stanowiąca najlepszy dowód na to, że bycie milionerem /bardzo inteligentnym/, wyposażonym w równie bogatą wyobraźnię i zamiłowanie do sztuki - potrafią  zdziałać rzeczy niezwykłe.

Nie wiem z czym Wam kojarzy się słowo masoneria, ale dla mnie już samo jego brzmienie wywołuje dreszczyk emocji, trąci tajemniczymi mocami i obrzędami. I taki właśnie specyficzny klimacik panuje w tym miejscu - więc na razie nie będę krytykować paskudnej pogody, która na swój sposób podkreśla tę magiczną nutkę:)
Powiadają, że jeśli Sintra miałaby być stolicą portugalskiej wiedzy tajemnej, to Quinta da Regaleira byłaby jej główną świątynią. Pierwszym właścicielem tej okazałej willi był Antonio Augusto Carvalho Monteiro - eksentryk i milioner. 

Urodził się 27 listopada 1848 roku w Brazylii w Rio de Janeiro w rodzinie portugalskich emigrantów. Po odziedziczeniu rodzinnej fortuny Monteiro, powiększył ją handlując kawą i kamieniami szlachetnymi. W międzyczasie skończył entomologię, był też kolekcjonerem, bibiliofilem. Wkrótce wyjechał do Portugalii, rozpoczynając studia na Uniwersytecie w Coimbrze, uzyskując dyplom z prawa. 
Następnie kupił ziemię za 25 tys. portugalskich realów niedaleko miasta Sintra, gdzie postanowił wybudować ogromny zespół pałacowy-parkowy, który dzisiaj nosi również nazwę „Pałac Milionera Monteiro”.

No to ruszamy przed siebie moi Drodzy - tylko zabierzcie ze sobą parasolki:)

Antonio Monteiro chciał zbudować oszałamiające miejsce, w którym mógłby zbierać symbole odzwierciedlające jego zainteresowania i ideologie. Z pomocą włoskiego architekta   Luigiego Maniniego odtworzył posiadłość o powierzchni 4 hektarów.  

Do wcześniej istniejących dodał enigmatyczne budynki, które rzekomo posiadały symbole związane z alchemią, templariuszami i różokrzyżowcami.  Projekt Maniniego  był mieszanką różnych stylów: gotyckiego, renesansowego i manuelińskiego. Jednym słowem totalny misz - masz, który mnie osobiście bardzo przypadł do gustu:)

Po śmierci Antonio Monteiro majątek przez kilkadziesiąt lat pozostawał  w rękach prywatnych właścicieli, a następnie w 1987 r. został sprzedany japońskiej  firmie Aoki Corporation i przestał pełnić funkcję rezydencji. Dopiero w roku 1998 został ostatecznie otwarty dla publiczności, a portugalskie ministerstwo kultury sklasyfikowało nieruchomość jako „własność interesu publicznego”.

Pałac składa się z pięciu pięter i mieszczą się tu m.in:  salon, jadalnia, sala bilardowa, balkon, kilka mniejszych pokoi i kilka schodów. Na pierwszym  piętrze jest sypialnia i garderoba, na drugim  gabinet Antonio Monteiro i sypialnie służących. Trzecie piętro zawiera pokój do prasowania i mniejszy pokój z wyjściem na taras.
W piwnicy znajdują się sypialnie męskich służących, kuchnia (w której znajdowała się winda do podnoszenia żywności na parter) oraz pomieszczenia do przechowywania.

Quinta da Regaleira – wraz z przyległym parkiem zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. 
Kompleks składa się z romantycznego pałacu, kaplicy oraz położonego na stoku gór Sintra rozległego i bajkowego parku, w którym znajdują się gloriety, sztuczne groty z tajemniczymi przejściami, studnie, ławki, fontanny,  a także wiele innych budowli o unikatowych kształtach. 
Uwierzcie mi - tutaj jest tyle atrakcji i wszelakich zakamarków, że mogłabym na terenie rezydencji spędzić co najmniej kilka, a nie tylko jeden dzień. A co ja teraz robię? Zamiast buszować po okolicy - już prawie przez godzinę stoję pod dachem i czekam aż deszcz łaskawie przestanie padać. Niestety jest coraz gorzej:(:(
Ja jednak łatwo się nie poddaję i nie zamierzam rezygnować ze spaceru po ślicznej okolicy.  Zostawiam męża pod dachem - no bo kto normalny biega z aparatem w strugach deszczu??? Oczywiście, ja - zachwycając się wszystkim co spotykam po drodze - począwszy od egzotycznych roślin, poprzez monumentalne posągi  rozstawione tu i tam, finezyjnie rzeźbione ławeczki, na których o zgrozo nawet nie mogę na chwilę przysiąść,  wijące się ścieżki prowadzące do tajemniczych grot oraz podziemnych przejść. 
Uwielbiam takie miejsca i czuję się tutaj jak ryba w wodzie  - dosłownie i w przenośni:) 
  

Kaplica udekorowana jest wewnątrz krzyżami templariuszy

Pałac już z daleka wyróżnia się dekoracyjną fasadą i obfitością wieżyczek. Architektura gmachu odzwierciedla zainteresowania właściciela będącego pasjonatem Portugalii, a jednocześnie fascynatem wszelkiej wiedzy tajemnej: ezoteryki, mistycyzmu, sekretów ruchu masońskiego i różokrzyżowców. 

Godna uwagi jest tutejsza kolekcja 600 przedmiotów związanych z obrzędami ruchu masońskiego - jedna z największych na świecie. Trasa zwiedzania rezydencji prowadzi przez czterohektarowy park. Najbardziej emocjonujący fragment zaczyna się z chwilą wejścia do Studni Inicjacji, nawiązującej nazwą do obrzędów masońskich. 

Jest to okrągła galeria ze 135 schodami, którymi schodzi się 27 metrów w głąb ziemi. Następnie wychodzi się podziemnym labiryntem na zewnątrz. Symboliczna wędrówka wiedzie zatem z ciemności - domeny śmierci,  w kierunku światła - czyli zmartwychwstania.

Prawda, że brzmi intrygująco??? Jestem przekonana, że Ania z bloga "Ekstrat życia" poczułaby się w tym miejscu fantastycznie?:)

Ja niestety czuję się coraz bardziej zniesmaczona paskudną aurą panującą wokół mnie, a studnia inicjacji mignęła tylko przed moimi oczyma niczym zjawa.  Wchodzenie do jej wnętrza byłoby zbyt ryzykownym posunięciem  ze względu na bardzo śliskie schody. Szczerze mówiąc nie chciałabym tej "penetracji"  przypłacić skręceniem kostki - tym bardziej, że moja przygoda w Portugalii nie dobiegła jeszcze końca.

Udaję się więc z powrotem w kierunku  pałacu Regaleira pozostawiając w jednym z podziemnych labiryntów czarnego kota wraz z mnóstwem niewyjaśnionych jeszcze tajemnic:)

Studnia inicjacji wykorzystywana do odprawiania masońskich rytuałów

Niech nadchodzący weekend wraz z promieniami wiosennego 
słoneczka przyniesie Wam dużo uśmiechu oraz radości:) 
Dziękuję za wszystkie pozostawione komentarze 
i serdecznie pozdrawiam moich stałych czytelników 
oraz nowych obserwatorów:)

Portugalia, Sintra - marzec 2019