Najpiękniejszy widok na Florencję - Piazza Michelangelo

27.4.17

Najpiękniejszy widok na Florencję - Piazza Michelangelo

Zanim dotrzemy do serca Florencji, dzisiaj chciałabym pokazać Wam jak prezentuje się to cudowne miasto z  zewnątrz, a konkretnie z górnej i chyba najpiękniejszej perspektywy, czyli Piazza Michelangelo /Plac Michała Anioła/.
Z centrum Florencji możemy tutaj dotrzeć na wiele sposobów: pieszo, autobusem linii 13 lub własnym samochodem.
My - po całodziennym, wyczerpującym maratonie po Florencji, wybraliśmy oczywiście opcję samochodową. Parking jest bardzo duży i przestronny, więc bez żadnych problemów parkujemy auto, a następnie delektujemy się boskim widokiem niewątpliwej kolebki włoskiego Renesansu. 
Z miejsca tego można podziwiać praktycznie całą panoramę Florencji wraz z jej najważniejszymi zabytkami.  Sławny widok na miasto z tego właśnie punktu widokowego, od lat jest odtwarzany na niezliczonych pocztówkach i zdjęciach.
Czy należy się temu dziwić? Jeśli chodzi o mnie mogłabym  przychodzić tutaj codziennie, przysiadać na murku i patrzeć, patrzeć ...

Piazza Michelangelo poświęcony jest największemu rzeźbiarzowi doby Renesansu - Michałowi Aniołowi. Miejsce to powstało  według projektu Giuseppe Poggi z okazji upamiętnienia 400-rocznicy urodzin tego wszechstronnego artysty. 

Uważam, że Michelangelo w pełni zasługuje na  odrębny post - tym bardziej, że w czasie naszej włoskiej eskapady  odwiedziliśmy po drodze dom, w którym Michał Anioł przyszedł na świat. Oczywiście efekty poszukiwań wioski o nazwie Caprese również Wam w przyszłości opiszę. 

Na środku placu za pomocą odlewów z brązu wzniesiono wielki pomnik, który upamiętnia jego dwa wielkie dzieła: "Dawida" oraz "Cztery pory dnia".

Jestem przekonana, że w takim fartuchu mój mąż nie będzie miał sobie równych w kuchni :)

Jeśli ktoś nadal czuje ciągły niedosyt związany z podziwianiem panoramy Florencji (:)  - koniecznie musi skierować swoje kroki w stronę kościoła San Miniato al Monte, położonego na wzgórzu, nieopodal  placu  Michała Anioła. To naprawdę niezwykła przyjemność przejść się tam spacerkiem, ze wzrokiem skierowanym w stronę Florencji, skąd rozciągają się  równie spektakularne widoki. 

 

Odnoszę nieodparte wrażenie, że tutaj nawet kawa smakuje inaczej:)

Jeśli istnieje na świecie miejsce, które  stanowi wzorzec dla potencjalnych studentów Akademii Sztuk Pięknych, czy Wydziałów Architektury, to z całą pewnością Florencja zaliczana jest do ścisłej czołówki. 

Gdziekolwiek człowiek się nie obróci, wszędzie znajdzie natchnienie oraz "model" służący do odwzorowania - czy to w postaci  rzeźb,  wspaniałych katedr, czy też iście niebiańskich krajobrazów. Tutaj bez końca można  rozwijać swoją pasję oraz trenować szkic, kreskę i wszelkie możliwie rodzaje proporcji - z dalszej lub bliższej perspektywy.

Kiedy jestem w takich miejscach, czasami bardzo żałuję, że  nie zostałam obdarzona chociażby maleńką szczyptą talentu, np.  malarskiego. 

Mój mąż twierdzi jednak, że z całą pewnością Pan Bóg wiedział co robi, bo każda  nasza potencjalna podróż musiałaby się znacznie przedłużać, a moje zachwyty nad "potencjalnym materiałem" przeciągałyby się w nieskończoność:)

No cóż, ja i tak mam ogromny problem, kiedy muszę opuścić jakiś obiekt moich westchnień, ochów i achów:)

Kościół San Miniato al Monte uchodzi za jeden z piękniejszych kościołów we Florencji. W końcu już samo jego położenie do czegoś zobowiązuje. 

Został wybudowany w 1018 r. w hołdzie dla pierwszego florenckiego męczennika Miniasza - eremity, któremu ścięto głowę i który potem wędrował po wzgórzach z ową głową oddzieloną od ciała trzymaną pod pachą:).

Niejednokrotnie mnie przerażają, ale chyba częściej powodują pusty śmiech takie niewiarygodnie "rzewne", wyjęte żywcem ze średniowiecza  historie oraz podania wymyślone przez ludzi, a które o zgrozo  nie za bardzo są negowane przez wydawałoby się świadomy, ówczesny Kościół.

Fasadę zdobi biało-zielony marmur, a wnętrze pełne jest malowideł ściennych o tematyce biblijnej i nie tylko. 

Pod ołtarzem, w najstarszej części kościoła mieści się ogromna krypta, gdzie przechowywane są kości /ciekawe, czy razem z głową/ świętego Miniasza. Wybaczcie mój sarkazm, ale co do wiarygodności takich relikwii, zawsze podchodzę z ogromnym dystansem i znacznym niesmakiem.

W kolejnych postach przeniesiemy się do serca Florencji. Będziemy ją zwiedzać, spacerować jej uliczkami, ale przede wszystkim będziemy celebrować dzieła największych artystów, tworzących i działających w tym mieście.

 Dziękuję za  pozostawione komentarze

i życzę nam wszystkim słoneczka, 

które sprawi, że w końcu przestaniemy 

psioczyć na paskudną pogodę:)

Włochy - Florencja, 03.03.2017