Morskie organy i chorwackie wesele w Zadarze

26.1.17

Morskie organy i chorwackie wesele w Zadarze

Co odczuwacie kiedy kończą się Wasze letnie wakacje i nieodwołalnie musicie już wracać do domu?

W moim przypadku jest to istna lawina doznań emocjonalnych. Z jednej strony bardzo się cię, że znowu zobaczę moją kochaną okolicę, dom oraz ogród - który zawsze zaskakuje mnie nowymi niespodziankami. Lubię również ten moment, kiedy będąc np. za granicą zbliżam się do Polski, żeby w końcu poczuć się jak u siebie.

Z drugiej jednak strony czuję ciągły niedosyt miejsc, w których dane było mi spędzić te kilka, czy też kilkanaście wakacyjnych dni. 

I zazwyczaj tak staramy się organizować naszą drogę powrotną, żeby przy okazji  zahaczyć jeszcze o jakieś interesujące miejsce. 

Tym razem był to Zadar, który na powitanie zaserwował nam delikatny deszczyk.  W porównaniu do niemiłosiernej ulewy w Dubrowniku /tutaj/, ten drobny kapuśniaczek był całkiem przyjemny. Szkoda tylko, że niebo zasnute było ciemnymi chmurami, więc spektakularny zachód słońca nad Adriatykiem nie wchodził raczej w grę. Przynajmniej na początku było takie założenie. 

Myślę, że zanim udamy się dalej - wypadałoby mi  wtrącić kilka słów  o samym Zadarze.

Wiem, wiem - w moim przypadku kilka słów to jest pojęcie bardzo względne, ale nie byłabym sobą gdybym tego nie zrobiła:)

Dzieje Zadaru są długie i ciekawe jak przystało na najważniejszy ośrodek miejski północnej Dalmacji. Miasto oferuje ogromne bogactwo dzieł architektonicznych oraz ciekawą historię. Niestety w porównaniu do Splitu, czy Dubrownika jest traktowane trochę po macoszemu.  Zupełnie niesłusznie. 

Miejscowość od IX w.p.n.e. była warownią iliryjskich Liburów. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z IV wieku p.n.e. Osada nosiła wówczas grecką nazwę Idassa. W 59 r.p.n.e. miasto stało się rzymską Jaderą, a od 752 r. było najważniejszym ośrodkiem Dalmacji bizantyjskiej.  

Na początku XII wieku Zadar dostał się pod panowanie węgierskie i od tamtej pory rządzili nim na przemian Węgrzy i Wenecjanie. W roku 1202 został splądrowany przez uczestników niesławnej IV krucjaty, a następnie padł ofiarą zagonów mongolskich.

W 1409 r. miasto wraz z większością wybrzeża sprzedano Wenecji, a od roku 1797 przeszło pod jurysdykcję Austro-Węgier i podobnie jak wszystkie bałkańskie państwa po II wojnie światowej wszedł w skład Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii.

Większość tego, co w Zadarze warte jest zwiedzania znajduje się na Starym Mieście. Tuż po przejściu murów miejskich wychodzimy na bardzo ładny, otoczony kawiarenkami Plac Ludu, gdzie znad filiżanki pysznej kawy można obserwować toczące się życie mieszkańców oraz pstrykających zdjęcia turystów.

Po południowej stronie znajduje się XVI-wieczna Loggia, w której organizowane są różnego rodzaju wystawy. 

Naprzeciwko Loggi stoi Ratusz, wybudowany przez Włochów w latach 30 XX wieku.  

  

To jedno z moich ulubionych zdjęć  pt. "Dajcie mi chwilkę, zaraz dołączę"

Niestety dzisiaj, ze względu na ograniczoną ilość czasu, nie zabiorę Was do wnętrz zadarskich zabytków. Bardzo żałuję, że  nasza wizyta w tym mieście ma charakter iście expresowy, no ale cóż - Ojczyzna nas wzywa:) 

W Zadarze absolutnie nie można pominą wizyty w Katedrze św. Anastazji, znajdującej się przy głównym deptaku miasta. Jest to największa XIII-wieczna romańska świątynia w Dalmacji. Podobno już przed najazdem krzyżowców w 1202 r. w jej miejscu stała inna katedra. 

Tuż obok znajduje się okrągła, 27 metrowa budowla, a jest nią kościół św. Donata, którego budowę rozpoczęto w IX wieku - prawdopodobnie  pod kierunkiem miejscowego hierarchy, biskupa Donata.

Austriacy zamienili tę budowlę w arsenał broni, a następnie kościół pełnił rolę lapidarium, gdzie zgromadzono kamienne szczątki z czasów rzymskich, które obecnie rozproszone są na Forum. 

Kościół św. Donata oraz dzwonnica Katedry św. Anastazji

Kwartał rzymski - Forum, to najważniejszy plac miasta, pełniący również funkcję placu targowego rozciągający się zaraz za Katedrą. 

W miejscu tym zadarskie koronczarki wystawiają swoje ręczne prace, w postaci tkanych lub dzierganych cudeniek. 

Z dawnej rzymskiej zabudowy forum ocalała tylko samotna kolumna, która służyła jako pręgierz, przy którym karano za wszelkie występki.

Niestety wzdłuż całego deptaku tylko i wyłącznie  stoiska  typu "made in China"

Po przeciwnej stronie ulicy XI-wieczny kościół Matki Boskiej, należący kiedyś do klasztoru Benedyktynek ufundowanego przez zadarskiego dostojnika Cikę.

 

 

Korzystając z nadarzającej się  okazji postanowiłam przeprowadzić króciutką sesję fotograficzną pewnej młodej pary, która cały czas podążała naszymi śladami /lub odwrotnie:)/. Nie mogłam się oprzeć oryginalnym i ślicznym skrzydłom, rozpościerającym się na plecach panny młodej. 

Dochodząc do nadmorskiej promenady - słoneczko postanowiło zrobić mi niespodziankę i mimo pochmurnej i brzydkiej pogody odsłoniło na czas jakiś swoje zachodzące już oblicze.

W zasadzie główną przyczyną dla której koniecznie chciałam wpaść do Zadaru są  morskie - grające organy.  Stwierdziłam, że tym razem nie mogę przepuścić takiej okazji. Zawsze zastanawiałam się jakie dźwięki może wydawać woda, która pod wpływem wiatru przedostaje się do zamontowanych pod płytami chodnikowymi piszczałek.

Wielopoziomowa instalacja w postaci Morskich organów  została zaprojektowana w 2005 r. i od tamtej pory nadmorski deptak stał się  ulubionym miejscem odpoczynku dla mieszkańców miasta oraz przybywających tutaj turystów. 

W tych otworach zamontowano piszczałki

Jest to bardzo przyjemne miejsce, z którego można obserwować wschodzące lub zachodzące słońce oraz przyglądać się krążącym po morzu statkom.

Tym obserwacjom towarzyszą wydobywające się gdzieś z "podziemi" dźwięki różnej wysokości.

Pod marmurowymi płytami zainstalowano pod wieloma kątami piszczałki rozmaitej długości.

Falująca woda wtłacza w nie powietrze i z piszczałek wydobywa się niskie buczenie, zharmonizowane z amplitudą i częstotliwością fal.

Szczerze mówiąc gdybym była tutaj sama w ciemną noc - moja wyobraźnia pracowałaby na najwyższych obrotach, ponieważ  dźwięki jakie wydaje woda mogłyby stanowić dobry podkład muzyczny dla jakiegoś dreszczowca:)

Jak widać na załączonym obrazku - nie tylko ja pojawiłam się na morskim koncercie. 

Reżyser Alfred Hitchcock - jeden z symboli Hollywoodu twierdził, że zachód słońca widziany z zadarskiej promenady nadmorskiej jest piękniejszy od tych, które podziwiał przez lata spędzone w Kalifornii. 
Dzisiaj ulubionym miejscem kontemplowania zachodów słońca jest ustawiona na nabrzeżu instalacja zatytułowana "Pozdrowienie słońca", dostarczająca widzom wzruszającego spektaklu świetlnego. 
W lipcu można dołączyć do tysięcy zadarczyków, którzy po wyłączeniu całego elektrycznego oświetlenia gromadzą się w tym miejscu o zmierzchu ze świecami, celebrując przy bezchmurnym niebie gasnące promienie słoneczne. Przypuszczam, że musi to być niezwykle spektakularny widok.
Niestety dzisiaj zachmurzenie jest zbyt wielkie, więc słońce przesyła nam tylko bardzo delikatne pozdrowienie:)

Mamy dzisiaj szczęście do imprez weselnych:)

Do zobaczenia:)

Kiedy pomachaliśmy już naszej obfotografowanej młodej parze na pożegnanie i zaczęliśmy zbierać się do opuszczenia murów Zadaru - do naszych uszu dobiega  melodia skocznych, dalmatyńskich rytmów. Jako, że muzyka zawsze łagodzi obyczaje i jednoczy narodowy, daliśmy się jej ponieść i chcąc nie chcąc staliśmy się anonimowymi uczestnikami chorwackiego wesela.

Jeśli nie słyszeliście nigdy piosenek w wykonaniu bałkańskiego zespołu muzycznego to żałujcie. 

Mocne głosy męskich tenorów oraz  basów niosą się wdzięcznie po ulicach Zadaru, a goście weselni w tanecznych rytmach podążają przed siebie. 

No a my wraz z innymi turystami - za nimi.

Zastanawiam się co zrobiliby gospodarze, gdybyśmy pomaszerowali do domu weselnego:)

Chorwaci są bardzo gościnni i rozrywkowi, więc przypuszczam, że mogłoby to nie stanowić  większego problemu.

Gdy spytałam kilku mieszkańców Zadaru jak dojść do placu Pięciu Studni - żaden z nich nie potrafił wskazać mi drogi. Jak dobrze, że podłączyliśmy się pod orszak weselny, który mimo chodem zaprowadził nas pod wskazany adres. 

Plac Pięciu Studni swoją nazwę zawdzięcza pięciu ozdobnym "żurawiom", którymi podczas oblężeń miasta czerpano wodę pitną z podziemnego zbiornika.

Zadar opuszczamy kiedy uliczne latarnie uświadamiają nam, że jest już prawie zupełnie ciemno. Trzy godziny to zdecydowanie za mało, żeby chociaż pokrótce zapoznać się z  najważniejszymi atrakcjami miasta. No cóż, może jeszcze kiedyś nadarzy się okazja i będzie nam dane zobaczyć fenomen "Pozdrowienia słońca" w jego pełnej krasie oraz dłużej poszwendać się po krętych uliczkach Zadaru.

Może kiedyś ...

A tymczasem wracamy już do domu, żeby powitać naszą piękną Polskę:)

Dziękuję za wszystkie pozostawione komentarze

i przesyłam do Was moc serdeczności:)

Zadar -  wrzesień 2016