Wczesna wiosna w moim prywatnym Serengeti:)

3.4.20

Wczesna wiosna w moim prywatnym Serengeti:)

"Nie próbuj mi wmawiać, że natura nie jest cudem. 

Nie opowiadaj mi, że świat nie jest baśnią"

Jostein Gaarder

 "Jakaż to przyjemność obserwować własne myśli! 
W dodatku w otoczeniu piękna, którym mogłem się swobodnie cieszyć, 
nie próbując go zawłaszczyć. 
To jeszcze jeden krzepiący aspekt natury: jej ogromne piękno jest dla wszystkich. 
Nikt nie może pomyśleć, że zabierze do domu świt albo zachód słońca."
Tiziano Terzani

Park Narodowy Serengeti położony jest w północno-zachodniej Tanzani i należy do największych i najbardziej znanych obszarów chronionych na świecie. Inicjatorem założenia parku był światowej sławy niemiecki zoolog, weterynarz oraz propagator idei ochrony przyrody Bernhard Gzimek, który w 1960 r. został wyróżniony Oscarem za film o Serengeti. 

Park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Obejmuje płaską równinę porośniętą trawiastą sawanną z pojedynczymi skalistymi wzgórzami i kępami drzew akacjowych. Słynie z migrujących wielomilionowych stad antylop, zebr, gazeli. 

Poza tym żyją tam: żyrafy, słonie, nosorożce oraz drapieżniki: krokodyle, lwy, lamparty, hieny. Powiadają, że zachód słońca nad Serengeti należy do niezapomnianych. Nie wiem, nie byłam, więc nie mogę ani potwierdzić ani zaprzeczyć. Może kiedyś będzie mi dane:)

Jednak jedno wiem na pewno ... 

Zdjęcia parku pochodzą z internetu

... jest  takie miejsce na świecie, które odkąd tylko sięgam pamięcią wstecz zachwyca mnie nieustannie. I chociaż nie spotykam tutaj migrujących stad antylop, ani wylegujących się w cieniu lwów - moje prywatne Serengeti posiada mnóstwo innych, niepowtarzalnych atrakcji w postaci: pięknych dolin, tajemniczych jaskiń, białych ostańców, jurajskich warowni ... 

A zwierzęta? Oczywiście, że są i to całkiem spore ich ilości. Spotykam je prawie każdego dnia, a  sarny stały się już nieformalnymi członkami naszej ludzkiej rodziny:):)

Czuję ogromną wdzięczność oraz radość za to, że mieszkam w otulinie Ojcowskiego Parku Narodowego, gdzie każda pora roku mieni się niepowtarzalnymi kolorami, a ptasie trele oraz  "wielkie migracje"  małych oraz tych ciut większych zwierząt sprawiają, że człowiek może poczuć się częścią Boskiej, cudownej natury:)

Doceniam to szczególnie teraz, kiedy świat został sparaliżowany przez wstrętnego wirusa, a przymusowa domowa kwarantanna sprawia, że w naszych głowach zaczynają kłębić się  przytłaczające, czarne myśli. Codziennie zabieram ze sobą naszego "psa obronnego" i uciekam do lasu lub na pobliskie skały, skąd mogę podziwiać pocztówkowe widoki oraz kontury Tatr wyłaniające się zza horyzontu.

A zachody słońca? Też pytanie. Oczywiście u nas są najpiękniejsze na świecie:)

Zresztą co ja Wam będę opowiadać. Zobaczcie sami. Zapraszam Was na wczesnowiosenny spacer po moim prywatnym Serengeti. Mam nadzieję, że będzie to miło spędzony czas i chociaż na krótką chwilę uda mi się oderwać Wasze myśli od standardów codzienności i co nieco zresetować zmęczony umysł:):)

Widok na Tatry oraz Kraków:)

"Jeżeli jestem sam w lesie nie może mnie spotkać żadna podłość,

nie mogę usłyszeć kłamstwa, ani świstu bata"

R. Kapuściński 

"Dla każdego kto się boi, jest samotny albo nieszczęśliwy, stanowczo najlepszym środkiem jest wyjście na zewnątrz, gdzieś, gdzie jest się zupełnie sam na sam z niebem, naturą i Bogiem.

Bo dopiero wtedy, tylko wtedy czuje się, że wszystko jest tak jak być powinno i że Bóg chce widzieć ludzi szczęśliwymi wśród prostej, ale pięknej natury. 

Jak długo to istnieje, a będzie na pewno zawsze istnieć - wiem, że we wszystkich okolicznościach, istnieje zawsze pociecha na każde zmartwienie. 

I wierzę mocno, że natura potrafi ukoić każde cierpienie" 

Dziennik Anny Frank

Ścieżka prowadząca do Doliny Będkowskiej

Jeśli chodzi o spacer nasza sunia zawsze jest w gotowości bojowej:)

"Zdaje mi się, że nikt nie potrzebuje kaprysić, 

gdy ma wkoło siebie takie śliczne kwiatki i tyle cudnych, dzikich roślin, 

co tu się pną i zwieszają, 

i takie miłe stworzonka, co sobie budują domki i gniazdka i ćwierkają a śpiewają" 

F.H. Burnett

 

W XIX przyroda Ojcowskiego Parku Narodowego ponosiła wielkie straty: wycinano całe drzewostany, rozkopywano jaskinie by wydobyć nagromadzony w nich nawóz, odłamywano skalne nacieki.
Równocześnie dokonywano pierwszych odkryć archeologicznych, naukowcy opisywali rzadkie gatunki roślin i zwierząt, a piękno Doliny Prądnika przyciągało pierwszych turystów. W prasie pojawiały się głosy o konieczności ochrony tego unikalnego przyrodniczo miejsca, a światli ziemianie i przedsiębiorcy starali się zapobiec dalszej dewastacji, wykupując jego tereny. Starania o ochronę przyrody Doliny Prądnika prowadzono już przed drugą wojną światową, a projekt utworzenia rezerwatu przyrody powstał pod kierunkiem prof. W. Szafera   w 1924. 

Z jego inicjatywy opracowano pierwszą monografię przyrodniczą Doliny Prądnika i Doliny Sąspowskiej i zaprojektowano pierwszy rezerwat przyrody, który miał : „służyć nauce jako teren badań naukowych, a dla turystów przygodnie odwiedzających te strony oraz dla letników (...) stanowić źródło niezapomnianych wrażeń estetycznych”.

Do utworzenia rezerwatu przed II wojną światową jednak nie doszło, a plany te zaczęły być realizowane dopiero w 1953. Na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z 14 stycznia 1956 utworzono Ojcowski Park Narodowy, którego  powierzchnia  wynosi 6777 ha. 

Liczbę występujących w parku i jego otulinie gatunków zwierząt szacuje się na 11 tysięcy, a symbolem OPN jest nietoperz, zamieszkujący tutejsze jaskinie.  Z większych ssaków możemy spotkać: sarny, zające, dziki, borsuki, kuny leśne, lisy. 

Jeśli chodzi o ptaki stwierdzono występowanie około 120 gatunków, w tym 94 lęgowe: bocian, jastrząb, gołąb, sowa, dzięcioł, puszczyk.  Z płazów występują: traszka, ropucha, żaba, zaskroniec, jaszczurka, żmija zygzakowata. Jak się okazuje jest to całkiem imponujący wynik:)  

Za domem ostańce, a po drugiej stronie ulicy Ojcowski Park Narodowy. Czy można chcieć czegoś więcej:)

Pod nasz dom /powyżej/  codziennie przychodzą stada saren:)

 "Zniewoliliśmy resztę zwierzęcego stworzenia oraz potraktowaliśmy naszych dalekich kuzynów w futrach i piórach tak okrutnie, że poza wszelką wątpliwość, gdyby mieli oni stworzyć religię, szatanem byłby dla nich człowiek"

W.R. Inge

Niezbyt mile widziane towarzystwo, ale też się u nas przechadza i przepełza:)

Nie ma to tamto - prawdziwe Serengeti:)

Lisy rzadko kiedy oficjalnie się prezentują, ale ich nory spotykamy bardzo często

Nie jestem przekonana, że to właśnie na Serengeti można podziwiać najpiękniejsze zachody słońca:)

„Zachody słońca dowodzą, że bez względu na to, co by się działo, 

każdy dzień może zakończyć się w piękny sposób.”

Kristen Butler

Dzisiejszy post dedykuję mojej ślicznej bratanicy z okazji urodzin:):):)

Czego uczy nas przyroda? Przede wszystkim pokory. Człowiek od pradawnych czasów usilnie stara się udowodnić światu, że jest lwem i nie straszne mu wielkie wyzwania. Jednak życie oraz otaczająca nas natura bardzo często weryfikują tę hipotetyczną moc i zamiast siły lwa niejednokrotnie zyskujemy płochliwość polnej myszki:)

Przyroda posiada moc ewangelizacji i uświadamia nam jak wielką miłością obdarzył nas Bóg, a świat roślin i zwierząt stanowi widzialną część  Jego stworzenia. Każde istnienie jest cenne w oczach Boga, a wrażliwość na cud istnienia powinno pogłębiać w nas szacunek i cześć dla otaczającego świata.

Tymczasem dzisiaj coraz częściej przestajemy czuć się członkami wielkiej wspólnoty  stworzeń. Coraz wyraźniej charakteryzuje nas postawa bezlitosnego władcy i niszczyciela, a przecież zostaliśmy stworzeni na obraz Stwórcy, aby być szlachetnymi i dobrymi ogrodnikami, rozumnymi zarządcami i mądrymi stróżami stworzenia. I tego powinniśmy się trzymać.

Przyroda bez naszego istnienia doskonale sobie poradzi, ale my bez niej nie istniejemy - dlatego powinniśmy celebrować każdą chwilę spędzoną w jej towarzystwie. 

Jestem przekonana, że każdy z Was również posiada swoje własne Serengeti i codziennie odkrywa w nim piękno otaczającego świata. Zgadza się??? 

"Każde bowiem ciało jak trawa, a cała jego chwała jak kwiat trawy: 

trawa uschła, a kwiat jej opadł, słowo zaś Pana trwa na wieki. 

Właśnie to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę".

Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, 

a na duszy swej szkodę poniósł?"

 Pismo Święte

Dziękuję za wszystkie pozostawione komentarze:)

Życzę Wam dużo zdrowia, zdrowia i zdrowia

a reszta sama przyjdzie:):):)