Opuszczamy więc tę gwarną i tłoczną ulicę - kierujemy się w lewo, gdzie schodami wspinamy się do góry. Roztacza się stąd coraz lepszy i piękniejszy widok na wszystkie zabytki i atrakcje miasta .
Fontanna Onofria |
Pogoda jest idealna do zwiedzania i spacerowania - słoneczko nie grzeje zbyt mocno, a lekki wiaterek sprawia, że nie jest również za gorąco.
Patrząc w
dół, na pełną ludzi ulicę Stradun jakoś trudno mi sobie wyobrazić fakt, że
kiedyś w tym miejscu znajdowało się zwyczajne mokradło.
Jest ona śladem dawnego podziału na kwartały zajęte przez uciekinierów z Cavtatu, będącego wcześniej grecką kolonią Epidarus.
Gdy w VII wieku została ona złupiona przez Avarów, jej ocaleli mieszkańcy ruszyli wzdłuż wybrzeża na północny zachód, by na wyspie Laus założyć Ragousę - poprzedniczkę Dubrownika.
Później na zadrzewionych wzgórzach od strony lądu zadomowili się tutaj Słowianie /dubrava po chorwacku znaczy "zagajnik"/.
Z czasem obie społeczności połączyły się i wymieszały, a miasto zachowało nazwę Raguza aż do 1918 roku. Dopiero włączone do królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców zostało przemianowane na Dubrownik.
Jest ona śladem dawnego podziału na kwartały zajęte przez uciekinierów z Cavtatu, będącego wcześniej grecką kolonią Epidarus.
Gdy w VII wieku została ona złupiona przez Avarów, jej ocaleli mieszkańcy ruszyli wzdłuż wybrzeża na północny zachód, by na wyspie Laus założyć Ragousę - poprzedniczkę Dubrownika.
Później na zadrzewionych wzgórzach od strony lądu zadomowili się tutaj Słowianie /dubrava po chorwacku znaczy "zagajnik"/.
Z czasem obie społeczności połączyły się i wymieszały, a miasto zachowało nazwę Raguza aż do 1918 roku. Dopiero włączone do królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców zostało przemianowane na Dubrownik.
Ot i cała historia w ekspresowym skrócie:)