Greckie Karaiby - czy jest to możliwe?

16.10.18

Greckie Karaiby - czy jest to możliwe?

"Twoje życie będzie takie,  jakim uczynią  je Twoje myśli"

Marcus Aurelius

 

Na Wyspach Karaibskich co prawda nie byłam, ale jeśli tamtejsze plaże  chociaż troszeczkę przypominają te z greckiego  Półwyspu Chalkidiki - jak najbardziej jestem na tak:)
Zanim pojechałam do Grecji dużo o niej czytałam, no i oczywiście posiłkowałam się Waszymi blogami, na których tak pięknie pokazaliście  mi  tę mityczną krainę bogów:)
Zapraszam Was dzisiaj na najpiękniejsze plaże Półwyspu Chalcydyckiego, a konkretnie jego środkowej odnogi, czyli "Sithonii". To właśnie tutaj spędziliśmy większą część  tegorocznego urlopu. 
Półwysep oblewają wody Zatoki Termajskiej oraz Morza Egejskiego, a swoim kształtem przypomina on trójpalczastą dłoń wyciągniętą w morze. 

Palce - przylądki o długości około 40 km każdy, różnią się nazwami, ukształtowaniem powierzchni i charakterem. 

Przylądek Kassandra wysunięty najdalej na zachód jest najmniej górzysty ze wszystkich, dość słabo zalesiony i obfituje w rozległe piaszczyste plaże. Podobno do tej części półwyspu najlepiej pasuje określenie Karaiby Grecji. Powiadają, że jest najbardziej skomercjalizowanym i zatłoczonym  przylądkiem pośród dwóch pozostałych.

Ślub w obrządku prawosławnym w cerkwi Jana Kaneo w Ochrydzie

27.9.18

Ślub w obrządku prawosławnym w cerkwi Jana Kaneo w Ochrydzie

"Prawdziwie piękne jest to, co czyni człowieka lepszym"

Madame de Stael

Czy wiecie jakie zdjęcie najczęściej pojawia się na stronie internetowej, jeśli w wyszukiwarkę google wpiszecie hasło Ochryda lub Macedonia?
Odpowiedź jest bardzo prosta, a chodzi oczywiście o cerkiew Jana Teologa z Kaneo - jeden z najczęściej fotografowanych obiektów nie tylko w Europie, ale również na świecie.
I chociaż jest to jedna z najmłodszych i najmniejszych cerkwi znajdujących się w Ochrydzie  - żadna inna nie dorównuje jej urodą, albo raczej miejscem usytuowania.  
Świątynia wzniesiona jest na planie wieloboku - nad krawędzią stromego klifu, spadającego do Jeziora Ochrydzkiego  i przepięknie komponuje się z otoczeniem.
Architekt dobrze wiedział co robi wznosząc ją właśnie tutaj, a efekt jaki chciał uzyskać przerósł chyba jego najśmielsze oczekiwania. 
Źródła historyczne nie podają kiedy dokładnie świątynia została zbudowana, ale przypuszcza się że powstała ona prawdopodobnie w XIV lub XV stuleciu. 
Cerkiew została zupełnie zaniedbana w czasie, gdy Macedonia znajdowała się pod panowaniem tureckim, a pierwsze prace konserwatorskie rozpoczęto dopiero pod koniec XIX wieku. Wtedy też przeprowadzono renowację  fresków, a także wykonano nowy, drewniany ikonostas.

Ochryda - perła Macedonii

18.9.18

Ochryda - perła Macedonii

"Jest jakiegoś rodzaju magiczny magnetyzm w dalekim podróżowaniu

i powracaniu kompletnie odmienionym"

Kate Douglas Wiggin

Czy lubicie odwiedzać miejsca, w których można  odnieść wrażenie, że czas się zatrzymał lub jeśli nie zupełnie zatrzymał to przynajmniej jego upływ nie powoduje negatywnego napięcia oraz wyklucza z mózgu świadomość ciągłego parcia do przodu?

Wiem, że lubicie. Ja zresztą też. Miejsc - gdzie pojęcie "festina lente" traktowane jest przez mieszkańców jako rytuał dnia codziennego, a wszędobylskie, wygrzewające się w słońcu koty  potwierdzają tylko tę regułę. Odnoszę wrażenie, że koty mają jakiś nadprzyrodzony zmysł wyczuwania miejsc, w których mogą spokojnie i bezstresowo oddawać się przyjemności tego, w czym są najlepsze - czyli leniuchowania. 
Czy Ochryda się do tego nadaje? Jak najbardziej tak.
Zauważyłam, że oprócz kotów - Ochrydę pokochali także nasi rodacy. Szczerze mówiąc nie przypuszczałam, że aż tak bardzo. Na ulicach miasteczka czy też na plaży - język polski jest zdecydowanie językiem dominującym,  a kiedy odbywałam jeden z moich spacerów po mieście, pewien sprzedawca pamiątek umieścił na swoim stoisku tablicę z takim oto napisem: "taniej niż w Lidlu i Biedronce". I rzeczywiście muszę przyznać mu rację. Ceny w Macedonii są bardzo atrakcyjne. Zarówno produkty żywnościowe, poprzez ubrania, papierosy, alkohol, wejściówki do muzeów, czy paliwo - są o wiele niższe niż w Polsce. 

Moje wielkie greckie wakacje. Chociaż nie tylko ...

11.9.18

Moje wielkie greckie wakacje. Chociaż nie tylko ...

"A Bóg widział, że wszystko co uczynił, było bardzo dobre"

Tegoroczne wakacje upłynęły nam pod hasłem "La vie est belle", czyli  "Życie jest piękne".  W końcu cytat umieszczony na moim romantycznym kapelusiku zakupionym tuż przed  wyjazdem do czegoś zobowiązuje:)

A tak całkiem serio  pragnę Wam donieść, że po upojnych chwilach błogiego lenistwa i podziwiania bajecznych zakątków naszego kontynentu, wróciłam już /chociaż nie przyszło mi to łatwo/ do rzeczywistości. 
Nie chcę pisać szarej, bo brzmi to nazbyt nihilistycznie - a poza tym uważam, że nawet szara rzeczywistość potrafi nieraz bardzo pozytywnie zaskoczyć  - wystarczy tylko   szeroko otworzyć oczy i serce:)

Dzisiaj "naprędce" chciałabym  w ekspresowym skrócie pokazać Wam miejsca, które odwiedziliśmy w trakcie tegorocznej podróży wakacyjnej.
Można powiedzieć, że punktem kulminacyjnym  tej eskapady był Półwysep Chalcydycki, chociaż część urlopu spędziliśmy również w  Macedonii, więc na pewno nie zabraknie opowieści z cudownej Ochrydy, a także krótkiego pobytu w Serbii i Słowacji. 

W krainie róż oraz piwonii - arboretum w Wojsławicach

17.8.18

W krainie róż oraz piwonii - arboretum w Wojsławicach

"Założyć ogród to uwierzyć w jutro"

Audrey Hepburn

Chyba nie ma nic gorszego na świecie /oczywiście mam tu na myśli rzeczy bardziej przyziemne/ od remontu mieszkania w czasie tropikalnych upałów. Wiem co mówię, bo od jakiegoś czasu przerabiam to na własnej skórze i dlatego moja obecność na blogu jest bardzo ograniczona:)

Na szczęście - gdzieś tam za zakrętem widać już efekty naszych "budowlanych wyczynów", więc powolutku wszystko wraca do normy. 

Mam nadzieję, że wybaczycie mi fakt, że ostatnio nie odpowiadałam na wszystkie Wasze  komentarze. Obiecuję poprawę:)

W ramach rekompensaty chciałabym Was dzisiaj zabrać na romantyczny i pachnący spacer po gigantycznym ogrodzie, gdzie motywem przewodnim jest królowa kwiatów -  róża oraz jej bezkolczasta siostra - piwonia. 

Jeśli chodzi o mnie uwielbiam je obie:) 
Arboretum w Wojsławicach odwiedziliśmy w czerwcu - miesiącu, w którym oba gatunki tych cudownych krzewów osiągają apogeum swoich możliwości.
Miałam również cichą nadzieję, że o tej porze roku będą jeszcze kwitły rododendrony, ale tegoroczna wiosna zawitała do nas w tak ekspresowym tempie, że niestety nie było mi dane podziwiać spektaklu złożonego z feerii barw oraz setek rosnących tutaj odmian. 
Wojsławice są dzielnicą miasta Niemcza, położonego w województwie dolnośląskim i według legendy nazwa wsi pochodzi od imienia rycerza  Wojsława będącego opiekunem księcia Bolesława Krzywoustego.  
Tak się fajnie złożyło, że akurat w tym dniu  na terenie arboretum odbywało się  "Święto Piwonii" organizowane tutaj po raz trzeci - więc oczywiście palmę pierwszeństwa przejęły piwonie, a piękne modelki pochodzące z krajów azjatyckich stanowiły do nich bardzo wdzięczny dodatek:)